Odpowiedź znajdziesz na www.jw.org
W sobotę od 7.00 darmowy transfer (10 Gb) Klucz do folderów jest w nazwie chomika.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Pliki umieszczane na tym chomiku służą jedynie do celów poglądowych i edukacyjnych. Jeżeli nie masz oryginału, to po 24 godz. usuń je ze swojego dysku
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Teraz o tym w co wierzę : Wielu ludzi wstydzi się mówić publicznie o swoich wierzeniach, ale ja do nich nie należę i mówię otwarcie w co wierzę. Boga w Trójcy nigdy nie było i nie znajdziesz w Biblii takiego określenia. To kłamstwo o Bogu powstało wiele stuleci po Chrystusie, kiedy to rządni władzy biskupi na Soborze Nicejskim w 325 w obecności i pod dyktando cesarza Rzymu Konstantyna, który nie był chrześcijaninem, uznali Jezusa za Boga, a dopiero na drugim soborze stworzono dogmat o Bogu w Trójcy.
Czy ta nauka jest do pojęcia ludzkim umysłem? Dla milionów ludzi NIE.
Wyobraź sobie Boga, który dał się poznać ludziom na Ziemi poprzez zapisy w Biblii. Ujawnił jakie ma przymioty, jakie ma imię i że nie ma innego Boga oprócz Niego. Po pewnym czasie ludzie na Ziemi uznali, że jest on Bogiem w Trójcy. Co Bóg mógł sobie pomyśleć ? Czy: Nareszcie ktoś na ziemi odgadł jaki naprawdę jestem, a może: Ludzie są mądrzejsi ode mnie, bo sam się nie domyślałem, że jestem Bogiem w Trójcy!
Ta ironia tylko dlatego, że ta nauka to absurd!!! To kłamstwo, które wprowadzono wiele stuleci po Chrystusie, przy pomocy miecza, zastraszenia a także wygórowanych ambicji niektórych biskupów (zresztą swoim życiem potwierdzali, że nie kierują się nauką Jezusa).
A jak Ty byś zareagował na zmianę Twojego imienia i Twojej osobowości? Zapewne nie byłbyś zadowolony. Pomyślałbyś, że to sprawka kogoś, kto Cię nie lubi a może jest Twoim wrogiem.
Wrogiem Boga Jehowy ( Jahwe ) jest anioł, który stał się Szatanem Diabłem, o którym Jezus powiedział, że nie wytrwał w prawości (Jana 8:44). Jemu to w szczególności zależy aby prawdziwego Boga nikt nie poznał.
W kościołach Chrześcijaństwa Jezusa zrównano z Bogiem Starego Testamentu - Jehową, ale co Biblia mówi o Jezusie i Jego pozycji ?
Sam Jezus oświadczył przed Poncjuszem Piłatem: „Ja się po to narodziłem i po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie”. Został nawet nazwany „świadkiem wiernym i prawdziwym” (Jana 18:37; Objawienie 3:14). Podobnie Świadkowie Jehowy dają świadectwo prawdzie o jedynym i prawdziwym Bogu Jehowie. Jezus oznajmił swym uczniom: „Otrzymacie moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Dlatego głosimy o Królestwie Bożym, tak jak czynił to Jezus Głosimy ludziom poświęcając swój czas, przeznaczając na ten cel swoje środki pieniężne, ponieważ wierzymy w to co nauczał Jezus.
Wierzymy, że umarł za nas ludzi jako człowiek a nie Bóg. Sam o sobie mówił, że jest mniejszy niż Bóg.
Teraz przedstawię wersety biblijne potwierdzające zrozumienie Świadków Jehowy co do Jezusa Chrystusa:
Jana 14:28 (BT): „Gdybyście Mnie miłowali [powiedział Jezus], rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie”. Czy Jezus był podporządkowany Bogu tylko wtedy, gdy był człowiekiem i żył na ziemi? Wcale nie. Nawet po śmierci i zmartwychwstaniu przedstawiono go w Biblii jako osobę poddaną Bogu. Na przykład apostoł Paweł przypomniał, że ‛Chrystus podlega Bogu’
1 Kor. 11:3 (BT): „Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa — Bóg”. (Nie ulega więc wątpliwości, że Chrystus nie jest Bogiem i że Bóg jest wyższy niż Chrystus. Warto też zaznaczyć, że słowa te napisano około 55 roku n.e., to znaczy jakieś 22 lata po powrocie Jezusa do nieba. Przedstawiona tu prawda dotyczy zatem relacji między Bogiem a Chrystusem w niebie).
1 Kor. 15:27, 28 (BT) ▪ „‚[Bóg] wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego [Jezusa]’. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który Mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich”.
Jana 20:17 ▪ „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Jezus nie uważał się za Boga, lecz przedstawił Go jako odrębną Istotę.
Jana 12:49 ▪ „Nie mówiłem sam z siebie, ale to Ojciec, który mnie posłał, dał mi przykazanie dotyczące wszystkiego, co mam powiedzieć i co mówić”. Nauki Jezusa nie pochodziły od niego, lecz od jego Ojca.
Mateusza 14:23 ▪ "W końcu, odprawiwszy tłumy, wstąpił sam jeden na górę, aby się modlić. Chociaż zrobiło się późno, był tam sam".
Mateusza 26:26-29 ▪ "Gdy jeszcze jedli, Jezus wziął chleb i pobłogosławiwszy, połamał go, a dając uczniom, rzekł: „Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało”. Wziął także kielich i złożywszy podziękowania, dał im go, mówiąc: „Pijcie z niego, wy wszyscy; bo to oznacza moją ‚krew przymierza’, która ma być wylana za wielu dla przebaczenia grzechów. Ale wam mówię: Odtąd na pewno nie będę pił tego produktu z winorośli aż do dnia, gdy będę z wami pił nowy w królestwie mojego Ojca”. JEZUS mówił o sobie jako o Synu Bożym, a nie jako o Bogu Wszechmocnym. Gdyby był Bogiem, to do kogo się modlił, będąc na ziemi? Przecież nie udawał, że się do kogoś zwraca!
Kiedy dwóch uczniów poprosiło go o zaszczytne stanowiska w jego Królestwie, odparł: „Zasiadanie po mej prawicy i po mej lewicy nie moją jest rzeczą, abym mógł je dać, lecz należy ono do tych, dla których zostało przygotowane przez mojego Ojca” (Mateusza 20:23). Czy Jezus okłamał uczniów, mówiąc, że nie jest upoważniony do spełnienia ich prośby? Skądże! Po prostu z pokorą przyznał, że takie decyzje ma prawo podejmować jedynie Bóg.
Kiedy indziej wyjaśnił, że o pewnych sprawach nie wie ani on, ani aniołowie — zna je wyłącznie jego Ojciec (Marka 13:32). Pismo Święte potwierdza, że Jezus i Bóg Jehowa (Jahwe), to nie ta sama osoba:
Mat. 26:39 (BT): „Odszedłszy nieco dalej, [Jezus Chrystus] upadł na twarz i modlił się tymi słowami: ‚Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty’”. (Gdyby Ojciec i Syn nie byli odrębnymi bytami, taka modlitwa nie miałaby sensu. Jezus modliłby się do siebie, a jego wola musiałaby być wolą Ojca).
Jana 8:17, 18 (Bw): „[Jezus odpowiedział żydowskim faryzeuszom:] W zakonie waszym jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest wiarygodne. Ja świadczę o sobie, a także Ojciec, który mnie posłał, świadczy o mnie”. (Jezus wyraźnie odróżnia tu siebie od Ojca, uważa siebie za kogoś innego).
Jana 17:1-3, (BT): „Ojcze, (...) to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”
1 Kor. 8:5, 6 (BT): „A choćby byli na niebie i na ziemi tak zwani bogowie — jest zresztą mnóstwo takich bogów i panów — dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy”. (Ojca przedstawiono tutaj jako „jednego Boga” chrześcijan, mającego inną rangę niż Jezus Chrystus).
1 Piotra 1:3 (BT): „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa”. (Nawet po wniebowstąpieniu Jezusa w Piśmie Świętym nieraz mówi się o tym, że Ojciec jest „Bogiem” Jezusa Chrystusa.
Jak czytamy w Jana 20:17 [BT], sam Jezus po zmartwychwstaniu nazwał Ojca ‛swoim Bogiem’. A według Objawienia 3:12 również później, gdy już przebywał w niebie, użył tego samego wyrażenia.
Nigdzie w Biblii nie czytamy natomiast, żeby Ojciec mówił o Synu „Bóg mój” ani żeby Ojciec lub Syn mówili „Bóg mój” o duchu świętym).
W Ewangelii według Mateusza 4:1 powiedziano o Jezusie, że „był kuszony przez Diabła”. Szatan pokazał Jezusowi „wszystkie królestwa świata i chwałę ich”, po czym rzekł: „Wszystko to dam tobie, jeśli upadniesz i oddasz mi cześć” (Mateusza 4:8, 9). Szatan próbował nakłonić Jezusa do nielojalności wobec Boga. Gdyby był częścią Boga to w ogóle nie mógłby być kuszony, bo takie kuszenie ma sens w przypadku kogoś, kto może odwrócić się od Boga.
Jeden z głównych powodów, dla których Jezus przyszedł na ziemię, również ma bezpośredni związek z pozycją jaką Jezus zajmuje .
Biblia mówi: „Jeden (...) jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup odpowiedni za wszystkich” (1 Tymoteusza 2:5, 6). Jezus — ani mniej, ani więcej, tylko doskonały człowiek — stał się okupem, który mógł dokładnie zrównoważyć to, co utracił Adam, mianowicie prawo do doskonałego życia ludzkiego na ziemi. Toteż apostoł Paweł słusznie mógł nazwać Jezusa „ostatnim Adamem” i powiedzieć w tym kontekście: „Tak bowiem, jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (1 Koryntian 15:22, 45). Doskonałe życie ludzkie Jezusa było ‛odpowiednim okupem’ wymaganym przez sprawiedliwość Bożą — ani mniej, ani więcej. Podstawowa zasada, przestrzegana nawet w sprawiedliwości ludzkiej, mówi, że cena, którą się płaci, powinna odpowiadać wyrządzonej szkodzie. Gdyby jednak Jezus był częścią składową Pana Boga, cena okupu byłaby nieskończenie wyższa, niż by tego wymagało prawo Boże (Wyjścia 21:23-25; Kapłańska 24:19-21). W Edenie zgrzeszył tylko doskonały człowiek, a nie Bóg. Skoro zatem okup naprawdę miał odpowiadać sprawiedliwości Bożej, to musiał być dokładnym odpowiednikiem — doskonałym człowiekiem, „ostatnim Adamem”.
Co piszą autorytety na temat nauki o Trójcy ?
The New Encyclopædia Britannica wyjaśnia: „W Nowym Testamencie nie spotykamy ani słowa Trójca, ani wyraźnego potwierdzenia tej doktryny, a Jezus i jego naśladowcy nie myśleli zaprzeczać Szemie ze Starego Testamentu: ‚Słuchaj, Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest’ (Powt. Pr. 6:4). (...) Doktryna ta kształtowała się stopniowo przez kilka stuleci wśród licznych sporów. (...) Pod koniec IV stulecia (...) dogmat Trójcy otrzymał postać w zasadzie obowiązującą po dziś dzień” (1976, Micropædia, t. 10, s. 126).
W New Catholic Encyclopedia czytamy: „Wyrażenie ‚jeden Bóg w trzech Osobach’ przyjęło się na stałe i zostało na dobre wcielone do chrześcijańskiego życia i wyznania wiary pod koniec IV stulecia. Dopiero to sformułowanie zasługuje na miano dogmatu Trójcy. U Ojców Apostolskich nie spotyka się niczego, co by w najmniejszym stopniu przypominało taki pogląd czy punkt widzenia” (1967, t. 14, s. 299).
W The Encyclopedia Americana znajdujemy następującą uwagę: „Chrystianizm wywodzi się z religii żydowskiej, a religia żydowska była ściśle unitarna [wierzono, że Bóg jest jedną osobą]. Drogi wiodącej z Jeruzalem do Nicei nie sposób uznać za prostą. Trynitaryzm z IV wieku nie był dokładnym odzwierciedleniem wczesnochrześcijańskiej nauki o naturze Boga; wprost przeciwnie, był odstępstwem od tej nauki” (1956, t. 27, s. 294L).
Według Nouveau Dictionnaire Universel „Platońska trójca — zwykłe przedstawienie w innej postaci starszych trójc czczonych przez dawniejsze ludy — to jakby racjonalna, filozoficzna trójca przymiotów, dająca początek trzem hipostazom, czyli osobom boskim, o których naucza się w kościołach chrześcijaństwa. (...) Stworzoną przez tego greckiego filozofa [Platona, IV w. p.n.e.] (...) koncepcję trójcy można spotkać we wszystkich starożytnych religiach [pogańskich]” (Paryż 1865-1870, red. M. Lachâtre, t. 2, s. 1467).
Jezuita John L. McKenzie mówi w swym Dictionary of the Bible: „Jedność natury trójcy osób określają wyrazy ‚osoba’ i ‚natura’, które są gr[eckimi] terminami filozoficznymi; właściwie w Biblii nigdzie nie ma tych wyrazów. Owe definicje trynitarskie wyłoniły się po długotrwałych sporach, w trakcie których te i inne wyrazy, jak ‚istota’ i ‚substancja’, niektórzy teologowie błędnie odnieśli do Boga” (Nowy Jork 1965, s. 899).
Jest jeszcze wiele fragmentów biblijnych potwierdzające nasze stanowisko w związku z rolą i pozycją Jezusa Chrystusa.
Dlatego chętnych do pogłębiania tematów zapraszam na Oficjalną stronę Świadków Jehowy: www.jw.org
Kliknij tu: Świadkowie Jehowy
.