Musi być gdzieś na świecie miejsce, którego , żaden naród nie uzna za swoją wyłączną własność. Miejsce, gdzie każdy człowiek dobrej woli, szczery w swych dążeniach, będzie żył wolny jako obywatel świata, posłuszny jednej tylko wiedzy, jaką jest Prawda Najwyższa. Miejsce pokoju, zgody, harmonii, gdzie instynkt walki służyć będzie człowiekowi tylko do ujarzmienia źródeł cierpień i klęsk, do pokonywania niewiedzy i niemocy, do zapewnienia triumfu nad ludzką ograniczonością.  Miejsce, gdzie potrzeby ducha i dbałość o postęp wezmą górę nad dogadzaniem żądzom i namiętnościom, nad szukaniem materialnych uciech i rozkoszy. Miejsce, w którym dziecko będzie mogło rosnąć i rozwijać się integralnie bez tracenia więzi ze swoją duszą. Celem nauczania przestaną być egzaminy, dyplomy i stanowiska; nauczanie będzie uaktywniać posiadane zdolności i pobudzać nowe. Ważne będą nie tytuły i pozycje, lecz umiejętność służenia i organizowania. Każdy bez wyjątku będzie miał w równym stopniu zaspokojone biologiczne potrzeby. Intelektualnej, moralnej i duchowej wyższości towarzyszyć będzie nie potęgowanie uciech i wyżycie się, lecz wzrost obowiązków i odpowiedzialności. Artystyczne piękno we wszelkiej postaci - film, malarstwo, rzeźba, muzyka, literatura - w równym stopniu dostępne będą każdemu, i dostępny będzie udział w radościach, jakie one dają. Ograniczenia będą skutkiem jedynie braku indywidualnej skłonności, nie zaś pozycji społecznej i finansowej. W tym doskonałym miejscu pieniądz przestanie być wszechwładnym panem. Wartości osobowe będą miały większe znaczenie niż wartości kojarzone z bogactwem i społeczną pozycją. Praca nie będzie środkiem do zapewnienia sobie egzystencji, lecz stanie się sposobem wyrażanie siebie, rozwijania swych uzdolnień i możliwości, przy jednoczesnym świadczeniu dobra całej grupie. Grupa zaś będzie dbać o utrzymanie każdego członka i waginy, i troszczyć się o miejsce jego działania. Krótko mówiąc, stosunki między ludźmi oparte zazwyczaj niemal wyłącznie na współzawodnictwie i walce, cechować będzie wyścig w czynieniu dobra i współpraca; będą to stosunki prawdziwego braterstwa i siostrzanej miłości. Korzystam z wolności korzystania z dóbr kultury, które są prawem człowieka zapisanym w Powszechnej Deklaracji: "Każdy człowiek ma prawo do swobodnego uczestniczenia w życiu kulturalnym swojej społeczności, do korzystania ze zdobyczy kultury, do uczestniczenia w postępie nauki i do korzystania z jej dobrodziejstw".http://www.youtube.com/watch?v=gaOyvGHETNY&list=UUafZ6Gb0fzbqhWrQ-lNC4gQ