Dzień Kobiet.jpg

Najgorszy koszmar rodziców to stracić dziecko i je pochować. Mężczyzna stracił syna i nie mógł przestać myśleć o życiu bez niego. Cierpiał i nie mógł uwierzyć, że jego syn zniknął. Płakał i płakał każdego dnia i nocy, tęsknił za synem, pragnąłby, żeby było inaczej.
Nie mógł spać i nie spał od dawna. Pewnej nocy przyszedł do niego staruszek we śnie i powiedział mu ′′ Dość!! Wystarczy płaczu!!" Tata powiedział mu ′′ Nie mogę przestać, nigdy więcej go nie zobaczę!" Staruszek zapytał: ′′ Chcesz go zobaczyć jeszcze raz?" Ojciec odrzekł ′′ tak oczywiście ′′ staruszek zabrał go do bram nieba, gdzie ujrzał wiele małych pięknych dzieci, tak szczęśliwych i niewinnych, niosących zapalone świece do bramy nieba. Tata zadał pytanie ′′ Gdzie jest mój syn? Kim są te dzieci?" Staruszek odpowiedział ′′ to dzieci, które są niewinne i kochane. Idą prosto do nieba szczęśliwe. ′′ Ojciec zapytał ′′ a gdzie mój syn? Gdzie on jest? Dlaczego nie jest z tymi dziećmi?" Starszy pan powiedział ′′ chodź tędy ′′ zaprowadził go na bok bramy niebios. Stał tam mały chłopiec z pięknym uśmiechem i patrzył jak wszystkie dzieci wkraczają do nieba. Stał tam ze świecą, która nie była zapalona. Tata dziecka kiedy go zobaczył to podbiegł i przytulił. Chłopiec całował policzki taty i powiedział mu, że tęskni. Tata zapytał: ′′ Dlaczego twoja świeczka nie jest zapalona jak u innych dzieci? Dlaczego czekasz tutaj z boku bramy niebios?"
Chłopiec odrzekł ′′ Cały czas próbuję zapalić świecę, ale twoje łzy sprawiają, że gaszą płomień. Wiedząc, że jesteś taki smutny i pogrążony w żalu tak więc czekam tu, aż wszystko z tobą będzie w porządku ′′ tata wybuchł płaczem ostatni raz, z lekkim uśmiechem powiedział swojemu synowi: ′′ Zapal świeczkę i idź, wszystko będzie dobrze. Teraz kiedy już wiem, że będziesz szczęśliwy w niebie będę spokojny ′′
- Nie płacz zbyt długo za ukochaną osobą, którą straciłeś, czy to syn, córka, mąż, matka, czy ojciec!! Niech spoczywają w pokoju. Nie dręcz swojego życia, bo oni już nie wrócą, miej wiarę, że będziecie znowu razem. Stwórca przygotował miejsce dla nas i naszych bliskich gdzie się wszyscy razem spotkamy gdy odejdziemy z tego świata.
~ Feniks z popiołów - Motywacja


♨ ღ Ci, co odeszli, wciąż żyją w nas, w naszych sercach i wspomnieniach. Zostaną tam przez cały czas, naszego ludzkiego istnienia...ღ ♨ ღ
✿ ❤(*)śpi.PSONIA❤❤.(*)śp.BASIA BE✿❤❤❤✿
😢😢Ku pokrzepieniu 😢😢
listopadowy anioł
sfrunął w strugach deszczu,
przeszedł się po cmentarzu,
zajrzał we wszystkie miejsca,
zgasłą świeczkę
zapalił na nowo,
skrzydłem zmiótł liście,
odsłonił napis "Memento mori",
tym zapomnianym, tuż przy bramie,
położył chryzantemę,
tym malutkim, pod brzózkami,
zanucił z wiatrem kołysankę...
listopadowy anioł,
opiekun cmentarzy,
zawsze będzie tam,
gdzie nikt nie zajrzy...( z netu)
☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️
lt;✞✞ W ZADUMIE I CISZY ! ✞✞
Czasem odchodzą nasze anioły... I nagle w miejscu staje czas... A z nimi cząstka nas odchodzi i wielki smutek marszczy twarz. ✞ Czasem na chwilę gaśnie słońce Duszę wypełnia gęsty mrok. Nikną nadzieje i marzenia i w pustce ginie tęsknoty wzrok. ✞ Czasem odchodzą dobrzy ludzie co nam pomogli w życiu wiele. I próżno wtedy pytać Boga czemu odchodzą przyjaciele. ✞ Lecz Oni ciągle przecież żywi nadal wytrwale są wśród nas. Ich dusze przy nas pozostały tylko ich ciała zabrał czas. ✞ W tych zbliżających się dniach nostalgii i zadumy życzę Ƭobie dużo spokoju i przemyśleń, wspomnień o Ƭych, których już nie ma z nami oraz dużo miłości i ciepła dla tych, którzy ciągle są u Ƭwego boku... ...w ciszy i zadumie pozdrawiam najcieplej... ♨ ŚWIATEŁKO DLA WSZYSTKICH, KTÓRZY ODESZLI ♨ ;"
☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️
☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘

☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️



☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️
☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘☘❤️☘

LISTOPADOWA ZADUMA
26 października 2008
Kiedy odchodzi nagle ktoś bliski
i cząstka ciebie umiera z nim…
I pustka wokół i nicość wszystkim,
struna rozpaczy gdzieś w głębi drży.
Serce przebija ci ostry sztylet,
rozpruwa oddech powietrza łyk,
wspominasz zmarłe, minione chwile,
w gardło się wdziera żałosny krzyk.

W morzu tęsknoty, pytasz – dlaczego?
Próżno próbujesz ożywić sny.
Szczęście to tylko coś ulotnego –
mrok zawsze zdławi słoneczne dni.
Choć czas lekarzem, jednak zabija
coś, co by mogło wciąż jeszcze trwać.
Jak wąż się wokół szyi owija,
dusi nadzieję, rozsiewa strach.

Płonie przyjaciel w piekielnym raju.
Ktoś twarzy szuka w rozbitym szkle.
Przenika serca chłód w ciepłym maju,
gasną uczucia i stygnie krew.
Więdną rośliny bez wody życia.
W krąg się panoszy pustynny piach.
Wieczność już tylko w płonących zniczach
i na cokolwiek pozbawia szans.

Gdy ktoś odchodzi, bliski, kochany,
bezradność tłumi, odbiera głos,
jakby ktoś solą zasypał rany,
jakby w przełyku utkwiła kość…
Lecz przecież wszystko już wkrótce minie,
łzy na policzkach wyschną i znów
ktoś całkiem nowy film puści w kinie…
Potem nas wezwie do siebie Bóg.

Jeden po drugim będą znikali
i odpływali w najdalszą dal
jak pyłki kurzu na wielkiej sali,
aż się wyczerpie każda ze skal.
Listopad wspomni grób przyjaciela –
zapłonie cmentarz tysiącem barw.
Śmierci rozkręci się karuzela
i doczesności ucichnie bal.

A potem…