Jak po grudzie mroźny grudzień

  brnie w kopiastych śniegach,

 gdzie rok szronem osiwiały

   kresu już dobiega,

  gdzie las cały usnął

  w białym i puszystym futrze,

  gdzie się dłużą mroźne noce,

   gdzie dni coraz krótsze.

 

 

Błysną świeczki na choince uśmiechy na twarzach.

 

 

 

 

 Odejdź grudniu, czas na ciebie, koniec kalendarza.