16.jpg

tankietka Type 97 Te-Ke

W latach poprzedzających II wojnę światową w japońskim dowództwie panowało wyciągnięte z wojen w Mandżurii i Chinach przekonanie, że do wsparcia nacierającej piechoty potrzebne są lekkie, ruchliwe pojazdy pojazdy pancerne mogące w krótkim czasie pokonywać znaczne odległości. W połowie lat 30-stych najpopularniejszym pojazdem tego typu była tankietka Type 94 Te-ke, która tak jak i wiele podobnych konstrukcji w innych krajach w tym samym czasie była zmodyfikowaną kopią brytyjskiej tankietki Carden- Lloyd. O ile w działaniach wojennych prowadzonych na obszarze dzisiejszych Chin, zważywszy na brak nowoczesnej broni przeciwpancernej w szeregach armii Czang-Kaj-Szeka, pojazdy te spisywały sie na miarę oczekiwań, o tyle pod koniec lat 30-stych były już mocno przestarzałe, co szczególnie dało się we znaki w czasie starcia ze sprzętem pancernym Sowietów podczas bitwy nad Chałchyn- Goł i jeziorem Chassan. Jednak jeszcze przed tym starciem, w roku 1937 zakłady Tokyo Gasu Deishu otrzymały zlecenie skonstruowania prototypu nowego pojazdu, mającego stać się następcą Type 94. Fabryka przedstawiła dwa warianty prototypu: jeden z nich miał układ zbliżony do poprzedniej konstrukcji z silnikiem w przedniej części kadłuba, drugi typowy dla czołgów układ z silnikiem w tylnej części pojazdu. Po testach zdecydowano się na opcje z silnikiem Diesla umieszczonym z tyłu. Produkcję seryjną rozpoczęto jeszcze w tym samym roku. Tankietka została wyposażona w obrotową wieżę, w której montowano Type 94 kal. 37 lub ckm zamontowany w miejscu lufy. Do niewątpliwych plusów tego czołgu należą małe rozmiary, duża ruchliwość i niewątpliwie silnik Diesla, jednak opancerzenie i uzbrojenie czyniły go przestarzałym i praktycznie bezużytecznym już w chwili rozpoczęcia produkcji. Używano go jednak aż do końca wojny, głównie do walki z chińskimi partyzantami i jako uzupełnienie stałych garnizonów kolonialnych.