6.jpg

tankietka TK

Prekursor rodziny TK- TK-1 został zbudowany w Biurze Konstrukcyjnym Broni Pancernych Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii (BK Br.Panc. WIBI) w Warszawie w 1930 roku, jako kopia brytyjskiej tankietki Carden- Lloyd. W stosunku do oryginału, w wozach "made in Poland" zmieniono przede wszystkim zawieszenie, gąsienice i nieco zmodernizowano wygląd zewnętrzny i konstrukcję silnika (dodanie rozrusznika elektrycznego). W wersji TK-3 wprowadzono dalsze modyfikacje zawieszenia, lecz główną cechą rozróżniającą go od poprzedników, był zamknięty przedział bojowy. Chronologicznie następnym modelem był TKF. Główną jego modyfikacją było wprowadzenie silnika PF 122 B produkowanego na licencji w kraju (TK-2 miał importowany silnik Ford T, TK-1, TK-3 i TKF- Ford A). Poza tym zmodyfikowano zawieszenie koła napinającego oraz kształt uchwytu mocującego ramę zawieszenia do kadłuba. W ostatnim powstałym modelu- TKS zmiany były zauważalne już na pierwszy rzut oka:
należały do nich m.in. zmieniony kształt kadłuba, wzmocnione elementy zawieszenia, poszerzone gąsienice, nowe, kuliste jarzmo karabinu maszynowego i peryskop do okrężnej obserwacji pola bitwy. W sierpniu 1939 zapadła decyzja o przezbrojeniu 80 TKS-ów w działka wz. 38 FK-A, sklasyfikowane jako najcięższe karabiny maszynowe, niestety zamiarowi temu przeszkodził wybuch wojny. W tym czasie zdołano uzbroić w nową broń około 24 pojazdy. W kampanii wrześniowej użyte bojowo TKS-y z działkiem 20 mm dzięki niskiej sylwetce i wysokiej zwrotności mogły zaczaić się i z bliskiej odległości skutecznie zwalczać czołgi nieprzyjaciela. Pozostałe TK nie wykazały nawet średniej wartości bojowej, częściowe sukcesy będące ich udziałem można przypisać tylko zaskoczeniu i słabej obronie wroga.