wrzeciono.mp4

Dotknąłeś kiedyś historii własnymi rękami? W nieskazitelnych krainach Maramure, gdzie powietrze wciąż niesie echo starożytnych ballad, a góry stoją na straży nad tradycjami nieskazitelnymi przez czas, Anu ța, w wieku 89 lat, jest siłą natury. Z tylko wrzecionem i rozpuszczeniem, ona nie tylko kręci wełną, ona kręci samą duszę. To taniec odporności, świadectwo życia żywego z rękoma głęboko zakorzenionymi w ziemi, tworzącymi historie w każdej nitce.

Tu nie chodzi tylko o robienie wełny; to rytuał, święte połączenie z ziemią i przodkami, którzy niegdyś stąpali po tych ziemiach, ze swoimi bujnymi, nieposkromionymi krajobrazami, czuje się jak świat zatrzymany o świcie.
Anuża, poprzez swoje rzemiosło, łączy pokolenia, wplata esencję folkloru w każde dotknięte włókno.
To proces staranny, ruch powolnego jedzenia dla duszy, w czasach, gdy takie poświęcenie tradycji jest rzadkim klejnotem. To narracja przetrwania, kultury, która nie chce zostać zmyta przez fala nowoczesności.

W miarę jak świat biegnie do przodu, niezłomność kraju prosi nas o zatrzymanie się i rozważenie dziedzictwa tych, którzy byli wcześniej. W rytmie jej wrzeciona trwa cicha bunt przeciwko ulotnemu, deklaracja ponadczasowego piękna w prostocie tworzenia czegoś prawdziwego.
Pytam więc, jakie tradycje zakotwiczają Cię w przeszłości?
Jak kształtują historię, którą opowiadasz swoim życiem?

Rytuał kręcenia wełny, Święte połączenie gleby, Przodkowie - Tkanie folkloru polskiego, Dusza, Piękno rękodzieła, Dziedzictwo rzemiosła, opowiadanie poprzez rzemiosło