W półmroku

Pośród spadających liści,
trwa jesienne zadumanie,
poematem szare wersy
w ulotności przemijanie.

Wiatr postącał barwne liście,
nagie drzewa mgła przykryła,
pod stopami lśniąca szata
czarną ziemię otuliła.

Piękno oczom się podoba,
budzi zachwyt,pożądanie,
nagły impuls-trwa poemat,
marna złuda-przemijanie.

W biegu życia wielkie plany,
z piasku zamku budowanie,
nie ma czasu na wzruszenia,
nie ma czasu na kochanie.

Świat się kręci,gra muzyka,
śmiałe wizje,lepsze cele,
na pomoście umarł człowiek,
tutaj pogrzeb,tam wesele.

Pękła struna,stanął zegar,
czarny kruk spogląda z drzewa,
milczą usta,cisza milknie,
smętnie kwili biała mewa.

Nad mogiłą pochyleni
w oczach łzy i serca drżenie,
życie jakże krótką chwilą,
darowaniem,odkupieniem.

Kartka wspomnień się otwiera,
wonią nęci chryzantema,
żal,tęsknota,rozgrzeszenie,
smutno skończył się poemat.

zachomikowany

31 KB
22 sie 12 9:57

ChomikImage(3).jpg

Nad przebiśniegi

Jeszcze bieli się ziemia,
lodem skuta po brzegi
a mi już zapachniały
czarem snu przebiśniegi.

Złota kula błyszcząca
nad szczytami się skrada,
topi zimne lodowce,
kropla za kroplą spada.

A we mnie poemat
wiosennej nadziei,
jarzy się w zabłąkanej
nienazwanej kniei.

W roztopy już myślom
opadło zmęcznie,
czy to ostateczność,
a może zbawienie.

Wiem jest taka jasna
biel lśniąca jak zorze,
nie śnieg,nie przebiśnieg,
to Twe światło Boże.

I Ty mi tym światłem
świeć na każdej drodze,
bądż mi w bitwie życia
orężem i wodzem.

A wiosna niech będzie
malunkiem Twej ręki
od zgryzoty ziemskiej.
i wszelkiej udręki.

Karen55

zachomikowany

57 KB
22 sie 12 9:57

clock-3830_640.jpg

Naprzeciw zegara

Czas nie ma dla mnie litości,gna ze startu wyrwany,
nie cofnę żadnej sekundy w tej walce jestem przegrany.
Gdybym stanął naprzeciw,wskazówki zegara połamał,
wtem padnę jak powalony-pan zegar wojenny mądrala.

Czasem umila jak z łaski i radość rozdaje za grosze,
lecz przyjdzie godzina tułaczki na barkach ciężary uniosę.
Nie,nie przystanę zziajany i potu z czoła nie zetrę,
zanim zadudni taraban i nowy tytuł zdobędę.

Może i warto było,wiadomo za ile sił danych,
noszę znamiona na sobie,kolejne odnoszę rany.
Zupełnie jak zwykły robotnik w harówce od świtu do nocy,
pozwól mi czasie odpocząć,jestem w zupełnej niemocy.

Żal wypala mą duszę,umyka mi łezka za łezką,
przestań mi czasie naliczać,rachunek wystawiać pod kreską.
Pójdę najlepiej ubogi z pustą kieszenią,bez chleba,
niczego od ciebie nie żądam,niczego mi już nie potrzeba.

Choć płyniesz do przodu jak rzeka i stale wyznaczasz kierunek,
mam teraz większą siłę i wiary mocniejszy ładunek.
Czuję na sobie tę radość jak blask promiennego słońca.
Nie będę się z czasem uganiał,uganiał wciąż tak bez końca.

Karen55...

zachomikowany

55 KB
22 sie 12 9:57

dsc08587.jpg

Zakochany wrzesień

Chłodniejsze noce,chłodniejsze dni
nicią pajęczą utkane sny,
barwami liści złoci się jesień
z wiatrem szybuje pachnący wrzesień.

Pod kasztanowym drzewem przysiada,
zrumienił wszystkie owoce w sadach,
hulał jak wariat na polu w lesie,
echo wołało- szalony wrzesień!

Zerkała smutno jarzębina,
co ten niecnota tutaj wyczynia.
Szelmowskim śmiechem wąsa podwinął,
pragnąc zatańczyć z piękną dziewczyną.

Porwał ją zgrabnie w swoje objęcia,
co było dalej nie mam pojęcia.
Wiem,że płonęła w czerwieni cała
swoje mu serce ofiarowała.

On cicho umknął w noc księżycową,
choć mocno kochał jarzębinową.
Melodia w duszy miłosna grała
słodką radością go upajała.

Zabrał ze sobą chwilę westchnienia,
co zawsze była w jego marzeniach.
Spoczął szczęśliwy na wrzosowiskach
cały pokryty w pożółkłych listkach.

Chłodniejsze noce,chłodniejsze dni,
tli się wrześniowa miłość tli.
Spotkał ją wrzesień w swoim śnie,
tam się złączyły dusze dwie.

Karen55...

zachomikowany

1,6 MB
22 sie 12 9:57

DSCF3155.JPG

Zapomniane

Dokąd wędruje poranek o wschodzie słońca zimowy,
co wzbudzi moje serce żarem gorąca osnowy,
gdzie rzuci mnie godzina w roztopy góry lodowej,
za czym pogonią tęsknoty w rozterce ku wiejskiej marnoty.
Martwe te pola i głuche w obrazach wspomnień powroty.
Pozostawione niczyje porozciągane łany,
rękami pradziadów naszych wyryte w pot zmagany.
Tylko czasami z oddali przywiedzie tu jakaś dusza.
Nie ma już przytomności,historia człowiekiem nie wzrusza.

Pagórki co stoją samotne nie cieszą się piknikami,
gdy słońce nakrapiało dziecięce twarzyczki piegami.
Chaty opustoszałe bez znacznie żywej duszy,
Opatrzność od czasu do czasu tę ciszę deszczem zagłuszy.
Biedota co chodzi ubrana w dzikiej zieleni się puszy,
oczy szeroko otwiera i słoną łzę osuszy.

Ktoby pomny pamiętał jak pławił się w łąkach i gajach,
łapał motyle beztrosko i żył sobie jak na Hawajach.
Liczył kropki biedronkom i czaił się w liściach tabaki,
ktoby dzisiaj pomyślał,że los mu dał żywot taki.
Drzewa,gdy w sadach jesienią hojnie składały swe dary,
liściami wyścielały najcudowniejsze dywany.
Wtem spokój był błogi wszędzie i ludzkość nadzbyt porządna,
nikogo nie rozpalała wtenczas niechybna rządza.

Każdy był gościem i bratem i życzliwości wiele,
niejedna młoda panna miała wystawne wesele.
Posag w drogę i wszystko,wierność dozgonną w duszy.
Kogo ach kogo wiosenko to jeszcze dzisiaj wzruszy.

Karen55...

zachomikowany

1,8 MB
22 sie 12 9:57

DSCF3257.JPG

Księga życia

Życie niczym otwarta księga
zapisane w niej przeróżne treści,
ile zdoła ta księga życia,
zdoła jeszcze zapisać i zmieścić.

Jakie będzie jej zakończenie?
To pytanie bez odpowiedzi,
lecz kto wogóle się tym przejmuje,
żeby ziarno od plewów przecedzić.

Czy ciekawa jest księga życia?
Tak ciekawa w swej całej wymowie.
Czy też piękna i ucho zachwyca?
Cóż niełatwa jest teraz odpowiedż.

Kartki księgi z cicha szeleszczą,
podrywają się z lekka do góry,
jakby dosyć już miały na dzisiaj
i odfrunąć by chciały pod chmury.

Jednak uciec nie mogą zupełnie,
tkwią w okowach mosiężnej okładki,
nawet wyrwać żadnej nie można,
bo ten papier zbyt śliski i gładki.

Proszą one już tylko o jedno,
by na czystych tych kleksów nie było,
bo szkaradniej już być nie może
więc daj proszę życzliwość i miłość.

Księga pragnie miłości tak samo,
poszarpana goryczą doszczętnie,
zapisujmy piękniejsze treści
jak umiemy wpisywać najpiękniej.

Karen55...

zachomikowany

7 KB
22 sie 12 9:57

dziecko.jpg

Pokochaj mnie

Pośród ciszy nocy
małych serc szeptanie
płyną łzą marzenia
niczym deszczu granie
najpiękniejsze tchnienia
jak skrzydła motyla
słodkie kołysanie
i radości chwila
zbudzone nadzieją
poranku złotego
spragnioe tęsknotą
ciepła rodzinnego
szczęścia nieodkryte
skarby zapomniane
albo tak zwyczajnie
poprostu niechciane.

Karen55...

zachomikowany

5.0 1 głos 5.0
300 KB
22 sie 12 9:57

foto(2).jpg

Matka Ziemia

Oddech letnich dni malował czarowne pejzaże
w aromacie leśnych konwalii zamykał okruchy marzeń.
Ma dusza przenikniona do reszty oszalała,
darami cudownymi będę się nasycała.

Wpisuję w moje srece każdy podarek wiosny,
raz pachnę jeżynami a potem czarem sosny.
Wiruję nad lądami,dotykam błękitu nieba,
ze złota promieniami utkany blask dojrzewa.

Cieszy mnie pieśń słowika,pasikonika cykanie,
skrzydła barwnego motyla i jego subtelny taniec.
Ileż ty ziemio miła skarbów gromadzisz w sobie,
co karmisz ludzkie plemię,pokłon oddaję tobie.

Karen55...

zachomikowany

22 KB
22 sie 12 9:57

glitery-pl_anioly12.jpg

Z lotem ptaka

Za ironii firanką
za jeziora śmiechem
jestem łagodnym
powiewu oddechem
stoję w deszczu strugach
z parasolem w ręku
i nie czuję żalu
i nie czuję lęku
tylko ciszę słyszę
melodyjne brzmienie
wtulona bez reszty
gaszę swe pragnienie
chwytam dżwięczne nuty
serca struny stroję
i nie czuję żalu
wcale się nie boję
z kolejną minutą
cichnie ta muzyka
lecz wciąż nieprzerwanie
swobodnie oddycham
strach stłukłam o kamień
skrzydła swe podniosłam
i lekko do góry
jak Ikar się wzniosłam.

Karen55...

zachomikowany

143 KB
22 sie 12 9:57

K007_E_0546.jpg

Złote wspomnienia

Niecodzienna wyobrażnia
wybujała westchnieniami,
po za granic możliwości
płynie z wiatrem z marzeniami.

Dotyk słońca wyhaftował
krajobrazy złotą myślą,
może,gdzieś we śnie głębokim
one dla mnie dziś się przyśnią.

Biały motyl ucałuje
polne maki purpurowe,
będą tańczyć krople deszczu
jak perełki diamentowe.

Staw zaśmieje się rechotem
żabich stworzeń przepełniony,
wiatr kołysać zacznie ciszę
moich marzeń migdałowych.

Przeplatane dżwięki płyną
z mego serca hen w przestworza,
tam je blaskiem otuliła
jasna i płomienna zorza.

Tkwi w bezruchu serca drżenie
pozostało mi wspomnienie,
te tęsknoty zamyślone
w mych obrazach utajone.

Tam powroty niemożliwe,
zamkły oczy babci siwej
i dziadziusia też już nie ma
tlą się tylko me pragnienia.

Spakowałam na dnie serca
skarby z moich cennych wrażeń,
tam jest ich życzliwość słodka
dzisiaj sedno moich marzeń.

Karen55...

zachomikowany

58 KB
22 sie 12 9:57

kochanie_kolejna_noc_bez_ciebie___strasznie_teskni e_nie_poznaje_siebie___.gif

Los szczęścia

W pośpiechu trwonią się godziny,
szałem okryte wszystkie chwile
w kiosku za rogiem kupione szczęście
banknot w kieszeni a w ręku bilet.

Przygoda czeka i walizki
na dnie uczucie spakowane,
samolot sterczy na lotnisku,
bladoniebiesko lśni firmament.

Wyspy Bahama,białe plaże,
błękitne oceanu wody,
latynoskóra na leżaku
łyk lemoniady dla ochłody.

Czy to nie szczęście,że to wszystko
tak przed oczyma mieć przed sobą,
gorący klimat,piękne dziewczę,
trochę luksusu nad swobodą.

Zamknąć powieki i popłynąć,
w bezkresy wtopić zapomnienie,
puścić hamulec wyobrażni,
do syta karmić się pragnieniem.

Czy to nie szczęście pieścić zmysły,
za siódmą górą w Atlantyku,
osiągnąć szczyt najwyższych marzeń,
sprowadzić radość do gotyku.

Wieczór w szampańskim aromacie,
esemes,jak się masz kochanie?
A on smakuje własne szczęście,
dopóty płyta grać przestanie.

I grać przestała już na zawsze,
zasnął uczuciem rozpalony,
miał wrócić przecież wypoczęty,
do swej gromadki i do żony.

Karen55

zachomikowany

59 KB
22 sie 12 9:57

kto_chce_znalezc_w_zyciu_szczescie_0.jpg

Naiwność

Manipulanci chodzą chodnikami wolności
wieszają slogany kłamstw
na najwyższych piętrach
przykuwają gwożdziami naiwności
kolorowe złudzenia
tak zrywają ostatnie nadzieje
tym co postawili na przyszłość
w zamian otrzymali szyderczy uśmiech
a na otarcie łez
tylko ciepły wiatr był pocieszeniem.

Karen55...

zachomikowany

83 KB
22 sie 12 9:57

MATKA_~4.JPG

Cztery godziny

Drżące mam jeszcze dłonie,
serce się w bólu kołysze,
cisza się pustką przepala,
nie widzę nic i nie słyszę.

Cztery godziny zastygły
niepewność skuta w kajdany,
dusza smutkiem goreje,
trwoga jak strach ołowiany.

Niebo żałością zsiniałe
chociaż deszczem nie płacze,
tak mocno ufam i wierzę,
że swoje szczęścia zobaczę.

Czas biegnie i myśli biegną,
droga powrotna daleka,
błądzę wciąż po omacku,
coś każe cierpliwie czekać.

Wzrokiem wodzę po ścianach,
zdejmuję obrazek maleńki,
tulę do piersi kochaną
twarz Przenajświętszej Mateńki.

Czule mnie obejmuje
najsłodsze oczu spojrzenie
i chwilą radości częstuje
cudownym ocaleniem.

Tyś Matko Różanostocka
Jutrzenką ponad chmurami,
Arką Noego Bezpieczną
nad wezbranymi falami.

Niech moje życie dla Ciebie
dziękczynną stanie się bramą,
zamieszkaj na zawsze ze mną,
kocham Cię,kocham Mamo.

Karen55...

zachomikowany

18 KB
22 sie 12 9:57

min_SzrenickiPotok.jpg

Porywcza natura

Powietrze dziś ciężejsze i gęstsze
chmur więcej granatowych
wokół jaskółek
szczebiotliwe kręgi
złota kula ukryła twarz
w pomarańczowej łunie
i tylko drzew korony zielone
upojone rześkim powiewem
szeleszczą z zachwytu
kłaniają się ku sobie z uśmiechem
w potoku szumna woda
zdumiona tym widokiem
błysnęła skrzącym spojrzeniem
popłynęła z nurtem rzeki
bijąc się o drobne skały
zawrócić nie chciała.

Karen55...

zachomikowany

102 KB
22 sie 12 9:57

Na bezdrożach.jpg

Jesteśmy pomiędzy
niebem a ziemią
kłamstwem a prawdą
i jedno drugiemu się nie oprze
i żyć bez siebie nie potrafi
potrzeba zachować normę
aby pozostać letnim
i jeszcze też czuć
powiew wiatru na skórze
by wiedzieć w którą stronę iść
na przemian zmienny
raz zimny raz gorący
optymalnie płynąć pod prąd
a gdy porwie nas rzeka
w końcu i tak nas gdzieś wyrzuci
ale czy to będzie
ten właściwy brzeg.,, ?.

zachomikowany

41 KB
22 sie 12 9:57

obraz_2036_20_500.jpg

Blaszany kogucik

Pieje kogut pieje
na wysokiej wieży
i dumnie z wysoka
świat szeroki mierzy.

Blaszany kogucik
szare piórka stroszy
świtem budzi miasto,
senne mary płoszy.

Obraca się wokół
wiatrem rozdmuchany
jak na karuzeli
beztrosko bujany.

Czasami w bezruchu
w poświacie księżyca
okruszyny marzeń
w przestworza przemyca.

Chociaż nie pofrunie
w turkusowe fale
kocha nade wszystko
swoje mury stare.

Świadomość w nim tętni,
że jest tu potrzebny
niczym stróż na warcie
miejscowy niezbędnik.

Wieża jest mu domem
on mu wartownikiem
na zawsze oddanym
stałym powiernikiem.

Nawet gdyby zegar
zastygł w złej godzinie
serce kogucika
zostanie w Lublinie.

Karen55...

zachomikowany

32 KB
22 sie 12 9:57

pamiec.jpg

Kołysanka

Między ciszą a szeptem nocy
kołyszą się sny,
okryte gwieżdzistym szalem
te najpiękniejsze
spowite wspomnieniem
w blasku księżyca,
gdzie tańczą chochliki
niczym mieniące się świetliki.
Płynie,płynie szumna kołysanka
po czarnych grzbietach falami,
oświetla jej drogę słoneczna latarnia
a ona melodię swą snuje.
Nim gwiazdy zgasną,
zatopią się w nocy żałobie,
tam powędruje ku śpiącym wiecznie
kładąc swe czółno na grobie.

Karen55...

zachomikowany

31 KB
22 sie 12 9:57

pierwiosnek-primula-1.jpg

Przebudzenie

Czekanie na wiosnę
jest topnieniem
lęków i słabości
i jasną poświatą
w tępej głowie
a w rozrachunku
zadośćuczynieniem
czekanie na wiosnę
jest drgającą struną
aż do łez wzruszenia
i szeptem nadziei
w milczącej pustce
czekanie na wiosnę
to ciągłe kukanie
w zegary życia
aż do pobudki
to znajomy klekot
zwiastujący powrót
i pierwszy kwitnący
pierwiosnek.

zachomikowany

58 KB
22 sie 12 9:57

Przystań.jpg

Cicho samotnie
w poukładanym świecie
wszystko zna swoje miejsce
stara karuzela skrzypi
gdy wiatr huśta konarami
w ogrodzie krasnal trzyma fajkę
i jakiś coraz to bledszy
róże nadal pięknie pachną
i ta lipa obok pustej ławeczki
roztacza słodką woń
spróbuj namalować ciszę
do której przylegasz
i ogród swego serca
pozwól się zapatrzeć
a zapamiętasz
unikat swego wnętrza.

zachomikowany

12 KB
22 sie 12 9:57

rcomrr.jpg

Realia

Plaga komarów kosająca dotkliwie
rozprzestrzeniła się
ile krwi jeszcze napsują
ile ofiar pójdzie na rzeż
na morzu próżnych idei
marny nasz los
wisi na bezprawiu krwiopijców
a gniew w pogardę się zmienił
przekreśla ministrów i dyktatorów
co na niepożytek
tworzą błędne koło
są prości robotnicy
ciemiężcy garbów
za kromkę chleba
są niewolnicy udręki
dżwigający kamienie w workach
są matki i dzieci
w łachmanach trudu
i są sieroty rzucone
na pożarcie lwom
i ciągle są ludzie
o tych samych twarzach
ludzie w których nie ma człowieka
i gdyby nie wiara
umiłowanych prawdy
gdyby nie miłość ludzi dobrej woli
i cicha niezłomna nadzieja
w wystawionych na przetrwanie
kości zostałyby rzucone.

Karen55...

zachomikowany

12 KB
22 sie 12 9:57

serc_serducho8pq.jpg

Dwa światy*

Jeden świat
a w nim dwa światy
ten ubogi i bogaty
w jednym uśmiech
słona łza
miłość w sercach
stale trwa
a w tym drugim
złotym świecie
ciągle miłość pieniądz gniecie
nienawiści bluszcz oplata
betonowe serce kata.

Karen55...

zachomikowany

23 KB
22 sie 12 9:57

SO-MPZ037-lg.jpg

Gra z marzeniami

Szczęściem się otulać,tkwić w bezruchu oczami,chować tajemnice między marzeniami.
Te marzenia śpią w sercu i czekają spełnienia,przeminęła z wiatrem zrozpaczona nadzieja.

Zdumione uczucie nieznanej radości,
poszukuję wytrwale celownika nicości.
Zimne ściany dookoła i lodowate oddechy,
szukam póki zdołam zwariowanych uniesień.

Wtem na chwilę nakarmię sycie serce zgłodniałe,aż me oczy zabłysną jak dwie świece białe.
Dalej,dalej jeszcze wzrasta apetyt na szczęście popatrz jak jestem ważny,jaki ważny nareszcie.

Pełna jestem podziwu jak wyniosła topola,jak długo we mnie zagości ta dola,złota dola.
Powoli koniec,nie ma już pożywienia,
lecz już nowe urosły roztargnione pragnienia.

Czemu życzę wciąż sobie uciech tego świata? Me serce ciągle żąda marnoty co wyplata w moim umyśle figle,bezprzerwy bałamuci,zakłóca mój rozsądek,choć chcę by już powrócił.

Przytłacza mnie szyderczy wzrok wkuty w moją duszę,uwalniam się od złudzeń,próżne marzenia kruszę.Dosyć już tego głupoto!Przestań mnie ciągle nękać!
Wolę swój żywot skromny,ostatniej karty nie przegrać.

Karen55...

zachomikowany

38 KB
22 sie 12 9:57

tam_gdzie_nie_ma_dzieci_brakuje.jpg

Uśmiechnięte pąki

Dzieci jak kwiaty
uśmiechnięte pąki
otwierają swoje wnętrza
darując pocieszenie
szczere małe serca
a jednocześnie bezbronne
między dobrem a złem
są radością świata
jak kwiaty budzą zachwyt
dopóty słońca nie skradnie cień
a jeśli tak się stanie powiędną
w czarnych oczach herezji.

Spójrz w oczy dziecka,a zobaczysz Boga"

Karen55...

zachomikowany

14 KB
22 sie 12 9:57

yg22or7.gif

Pyzate szczęście

Pyzate szczęście chodzi boso,
chłodzi swe stopy poranną rosą.
uśmiecha się w promykach złotych
i jest lekarstwem na kłopoty.

Pyzate szczęście o nic nie prosi.
Na dłoniach swoich radość przynosi.
Rozdaje zawsze dużo słodyczy,
jeśli choć trochę na nie liczysz.

Zdarza się także moi kochani,
że ciebie nie chce opuścić za nic,
gdy się oswoi z tobą kolego
wtem szczęścia będziesz miał na całego.

Kiedy zbyt szybko opuści kogoś
to znak,że poczuł chłodziku srogość.
Takie już bywa szczęście pyzate
pryska jak bańka mydlana latem.

Wiadomo zatem o każdej porze
pyzate szczęście zjawić się może.
Czasami z wiatrem płynie po niebie,
pewnie przypłynie dzisiaj do ciebie.

Karen55...

zachomikowany

30 KB
22 sie 12 9:57

zrozpaczony_aniol.jpg

Okaż swoje serce

Okaż swoje serce
ściśnięte głodem miłości
zdrętwiałe mrokiem
sine od mrozu
nakarm blaskiem światłości
topiąc zlodowacenia
by wskrzesić iskrę życia
aż wznieci się płomień
i otuli drżące z zimna
skulone pragnienie
wiem jak potrzebujesz ciepła
nie kłam że jest inaczej
widzę przecież jasno
jak twe serce płacze
ono nie chce śmierci
choć kona boleśnie
w głębinie pozbawionej uczuć
łka nadzieja
niczym bezbronne dziecko
cichutko kwili
jest jeszcze czas
zanim nastąpi zgon
słyszę wyrażnie
jak bije w niemej ciszy
wiem że i ty też słyszysz.

Karen55...

zachomikowany

10 KB
22 sie 12 9:57

zyj_kazdym_dniem__jak_by_mial.jpg

Zabójczy żal

Schowane urazy
tkwią w sercu głęboko
jak sztyletu ostrze
pod martwą powłoką
otwarta rana
wciąż krwawi obficie
i jak tu polubić
i jak kochać życie
co w bólu się wije
każda cząstka ciała
a dusza goryczą
cała się zalała
i szczęście schowane
więdnieje z rozpaczy
tak trudno pokochać
tak ciężko wybaczyć
nim usta zamilkną
żalem uwiecznione
niech pierwej skona
to co niezdławione.

Karen55...

zachomikowany

« poprzednia stronanastępna strona »

Dodaj plik