Józef Bułatowicz - Pegaz na biegunach (1989r.).pdf

buttergirl / BIBLIOTEKA / ♦ 02 LITERATURA PIĘKNA / ∞ ∞ HUMOR SATYRA ANEGDOTY / Józef Bułatowicz - Pegaz na biegunach (1989r.).pdf

Download: Józef Bułatowicz - Pegaz na biegunach (1989r.).pdf

Pobierz

1,86 MB

Humor zeszytów szkolnych.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

buttergirl

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Rychlewski Marcin - Antologia absurdòw PRL.pdf

Antologia stanowi zapis najzabawniejszych zjawisk z czasów realnego socjalizmu. Ukazuje absurdalność życia w PRL-u zarówno nie tylko od strony codzienności. Spora część zamieszczonych tutaj materiałów nigdy wcześniej nie była publikowana. Pierwszą, najobszerniejszą część książki, zajmują dowcipy z minionej epoki. Ponadto znajdziemy w niej autentyczne wpisy klientów do ksiąg skarg i zażaleń< /i>, listy obywateli do radia i telewizji oraz listy czytelników do czasopisma konsumenckiego Veto. Treść antologii ilustruje jakość konsumpcji w PRL-u: wadliwość towarów, niski poziom usług i niewielka dbałość o klienta (a właściwie - petenta). Dodatkowo publikacja zawiera najzabawniejsze instrukcje obsługi między innymi instrukcję korzystania z toalety i instrukcję uruchamiania fiata 126 P - przez pchanie, oraz niezwykle komiczne pisma urzędowe. Na szczęście mamy to już za sobą i możemy śmiać się do rozpuku!

Wolski Marcin - Agent Dolu.pdf

Janusz Szpotański - Towarzysz Szmaciak.pdf

Janusz Szpotański, pseud. Władysław Gnomacki, Aleksander Oniegow (ur. 12 stycznia 1929 w Warszawie, zm. 13 października 2001) – poeta, satyryk, krytyk i teoretyk literatury, tłumacz, szachista z tytułem mistrza krajowego, trzykrotny mistrz Warszawy, drużynowy mistrz Polski z 1959 roku. Był autorem prześmiewczych poematów komicznych, w których z wdziękiem wyszydzał rządzących w PRL prominentnych działaczy PZPR-u. Towarzysz Szmaciak to ironiczna apoteoza PRL-u, dzieło będące kwintesencją jego twórczości.

Jerome K. Jerome - Trzech panów w łódce.pdf

KONIECZNIE :) Lektura obowiązkowa. Przeczytasz raz a potem już z górki. :) Nie pytaj: Czy już czytałeś "Trzech panów..." tylko: Ile razy już czytałeś "Trzech panów..."? Przed pierwszym razem zastanawiałam się czy ponad 100 lat temu (pierwsze wydanie to 1889r.) ludzie mieli poczucie humoru i jakie? Czy jest możliwe by bawiło nas to samo co naszych przodków? Czy Mark Twain może jest wyjątkiem? Nie jest. Ponadto Mark Twain to kolega Jerome K. Jerome z pracy; obaj pisywali w periodyku humorystycznym "The Idler". obrazek

Trzech panów w łódce, nie licząc psa to humorystyczna, XIX-wieczna powieść angielska, opisująca wyprawę i przygody trzech londyńczyków: George'a, Harrisa, nieznanego z imienia narratora (którym jest sam Jerome), oraz psa Montmorency'ego, którzy wybrali się w rejs po Tamizie i przepłynęli 123 mile (blisko 200 km) z Kingston do Pangbourne. W zamyśle autora książka miała być poważnym przewodnikiem turystycznym po Tamizie, zawierającym opisy położonych nad brzegami rzeki zabytków, ale górę wzięło ironiczne poczucie humoru Jerome'a. Komiczne zdarzenia, opowiastki i anegdotki umilające trzem panom wyprawę, przyprawione specyficznym angielskim humorem. W 1900 r. Jerome K. Jerome opublikował kontynuację Trzech panów w łódce, zatytułowaną Three Men on the Bummel (Bummel oznacza w języku niemieckim wędrówkę, w wydaniu amerykańskim książka nosi tytuł Three Men on Wheels, w różnych polskich wydaniach tytuł był różnie tłumaczony: Trzej panowie na rowerach, Trzech panów na rowerach, Trzech panów w Niemczech (tym razem bez psa), Włóczęga trzech panów, Włóczęga w trójkę). - Choć byście dali mi nie wiem ile roboty, zawsze będzie mi jej za mało: gromadzenie pracy stało się moją pasją. Obecnie gabinet mam tak zawalony różnymi pracami, że szpilki byś nie wetknął. Jeśli tak dalej pójdzie, będę musiał w najbliższej przyszłości pomyśleć o przybudówce. - Oto cały Harris – zawsze gotów wziąć ciężar w swe ręce i włożyć go na cudze barki. - Stale odnoszę wrażenie, iż robię więcej, niż powinienem. Nie znaczy to, że mam wstręt do pracy – proszę dobrze mnie zrozumieć. Lubię pracować, a nawet palę się do roboty. Praca tak mnie urzeka, że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzeć na nią. Lubię mieć ją przy sobie – na samą myśl o rozstaniu serce mi pęka z żalu.

Bloch Arthur - Prawa Murphy'ego.pdf

Michaił Zoszczenko - Opowiadania o Leninie.pdf

WARTO "Opowiadania o Leninie" to zbiór 16 historyjek z dzieciństwa i życia twórcy rosyjskiego komunizmu. Lenin przedstawiany jest w sposób krystaliczny, każda jego decyzja jest prawa i sprawiedliwa. Trudno nie oprzeć się wrażeniu, że autor tego dziełka bawi się konwencją, tworząc satyrę z utworu przypominajacego bajkę dla dzieci. Wg wiki: "Napisał hagiograficzne Opowiadania o Leninie, które w Polsce zdobyły dużą popularność jako kpiny z Lenina. Nie jest pewne, czy takie odczytanie było zgodne z wolą autora." Jakże wiele mówiące tytuły niektórych opowiastek: - O tym, jak Lenin przestał palić - O tym, jak Lenin przechytrzył żandarmów - Czasami można jeść kałamarze - O tym, jak Lenin kupił zabawkę pewnemu chłopcu

Jaroslav Hašek - Tasiemiec Księżnej Pani.pdf

Tak się zaczęło. To w tym tomie po raz pierwszy zaprezentuje się światu dobry wojak Szwejk, który będzie działał w lotnictwie. I jak na niego przystało - zacznie rezolutnie - od lotu do wszystkich diabłów. Spotka się tam z innym aniołem - księżną Mechlińską, która wdrapie się do nieba po swoim tasiemcu. Itd. Satyryczne opowiastki Jaroslava Haska skrzą się czeskim humorem i plebejską rubasznością od pierwszego do ostatniego zdania książki.

Ginzburg Łazar - Staruszek Hassan (1954r.).pdf

Rok pierwszego wydania: 1940 Rok pierwszego wydania polskiego: 1954 obrazek

Baśń opowiadająca o dżinie, uwolnionym z niewoli przez młodego pioniera, Wołke. Jak można się spodziewać, Hassan Abdul-rahman ibn Khattab (nazywany przez chłopca po prostu Hassanem) ma pewne problemy z dostosowaniem się do nowoczesnego życia i postępu technologicznego. Co ma dżin z baśni arabskich do stalinowskiego socjalizmu? Ano ma, i to dużo! Mamy tu bowiem do czynienia z dydaktyczną fantazją dla starszych dzieci, której bohater, pionier, wypuszcza z butelki najprawdziwszego dżina, a następnie go w szybkim tempie edukuje w zakresie moralności socjalistycznej. Nowy świat bardzo się dżinowi podoba i równie szybko i ochoczo go akceptuje. Autor: Astral http://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=10952

Zdzisław T. Łączkowski - Anegdariusz drugi (1998r.).djvu

Terry Pratchett - Kot w stanie czystym.pdf

Prawdziwy kot... Prawdziwe koty nigdy nie jedzą z miseczek (a przynajmniej z takich, które są oznaczone DLA KOTA). Prawdziwe koty nigdy nie noszą obroży przeciw pchłom... ani nie pojawiają się na kartkach urodzinowych... ani nie gonią niczego, co ma w środku dzwoneczek. Prawdziwe koty jedzą tarty. I podroby. I masło. I wszystko inne, co zostanie na stole. Potrafią usłyszeć otwierające się drzwi lodówki dwa pomieszczenia dalej. Prawdziwe koty nie potrzebują imion. Ale często imionami są nazywane. "Aarghwynochastądtydraniu" świetnie się nadaje.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin