Krzysztof Kąkolewski - Ksiądz Jerzy w rękach oprawców.pdf

Jest to powieść o pokoleniu wojennym, z ławy szkolnej wyrwanym do szeregów, uczącym się brutalnie życia od starszych kompanów w warunkach, które wykolejają. (...) Akcja Karierowicza toczy się w bezimiennym miasteczku kresowym nad rzeką, która nb. bliżej mogłaby być pokazana, i w otaczającej miasteczko puszczy. Ramy te dadzą się zwęzić jeszcze bardziej. Rzecz dzieje się właściwie w szpitalu i w kręgu spraw szpitala za dwoma nawrotami: naprzód w czasie wojny polsko-bolszewickiej w r. 1919 i w kilka lat później, gdy bohater, ochotnik z owej wojny, wraca do miasteczka jako leśniczy by po raz drugi zmieszać swoje życie i sprawy z ludźmi tamtejszymi i na nowo je powikłać. Bohater powieści, Leszek, przechodzi przez takie właśnie przeszkolenie życiowe naprzód w oddziale a następnie w szpitalu owego małego miasteczka w czasie zmiennych kolei walk i kolejnych okupacji miasteczka i szpitala. Kilkakrotnie styka się oko w oko ze śmiercią i to śmiercią różną: szpitalną, z choroby, i gwałtowną, niepotrzebną, z ludzkiej – a wreszcie i własnej – złości i zawziętości, czy po prostu z instynktu samoobrony. Miłość znana mu dotąd z parkowych randek z pensjonarkami objawia się przed nim w formach gwałtownych, a nadto (i to jest śmiałym nowatorstwem powieści) w obrazie wykoślawionych związków lesbijskich, krzyżujących się ze zwykłym tokiem spraw między kobietą a mężczyzną. Jest wreszcie puszcza wkraczająca na salę szpitalną poprzez pogaduszki posługacza szpitalnego Flora, który przeżył w lesie niezapomniany okres partyzanckiego życia i wabi do puszczy arcyopowiadaniami o życiu à la Sergiusz Piasecki. Flor właśnie namawia Leszka do dezercji i wspólnej ucieczki do lasu. Maria Danilewiczowa "Wiadomości", 1956, nr 10 (518)