The Doors - Been Down So Long (128kbit_AAC).mp3
-
#1▼Nicola Tesla▼ -
_1_Muzyka Nastrojowa -
▼ 1#Puchar Gordon Benetta ▼ -
▼ Baiki dla dorosłych ▼ -
▼ Filmy -
▼ Inne Odkrycia ▼ -
▼ Kroniki Historyczne ▼ -
▼ Muzyka Magda Umer ▼ -
▼ Muzyka Nana Mouskouri ▼ -
▼ Muzyka The Dors ▼ -
▼ Tajemnice Historii ▼ -
▼Planeta Ziemia -
► Anomalna Rosja -
◕ Burze ◕ -
◕ Nauka -
1#_Moj Smutek -
1_Muzyka Thomas Skymund -
1_Obrazki Piaskiem Malowane -
Ania-nasz -
Armik 2 -
Carmelo Zappulla II -
Ewa_m -
Ewana -
Gabrysia.W -
Godzina Zero -
Halina -
Ivixena1 -
Kalina -
Katastrofy -
Lena -
Liliana -
Lilianna -
Ławeczki dla Uhonorowaniua osób -
Mirka -
Muzyka Nastrojowa2 -
Nikol -
Niuna-Ania -
Origami -
Pati -
Ramki -
Serena60 -
Skutki Eksplozji -
Szkocja zespoły masowe w marszu -
Szkocka muzyka ludowa -
Tajn Broń III Rzeszy -
The Dors -
UB40 -
Widoki -
zezem_Hanka -
Ziuka_kazia
Grupa wzięła swój początek od przypadkowego spotkania dwóch studentów szkoły filmowej Uniwersytetu Kalifornijskiego, Jima Morrisona i Raya Manzarka, na plaży w Venice, (to części Los Angeles). Znali się wcześniej ze szkoły, a Manzarek, który grał wtedy we własnym zespole, dostrzegał potencjał estradowy i muzyczny w Jimie. Często próbował wciągać go na scenę, gdy grał z zespołem, lecz Jim zbytnio się wstydził, aby wyjść na scenę i pokazać, co potrafi „Król Jaszczur”. Na pytanie Manzarka, co ma zamiar robić po skończeniu szkoły, Morrison odpowiedział, że pisać piosenki. Gdy ten klęcząc obok Manzarka zaśpiewał Moonlight Drive Manzarek, pianista o klasycznym profilu muzycznego wykształcenia, postanowił założyć zespół. Zaprosił do współpracy swoich dwóch przyjaciół-muzyków: jazzowego gitarzystę, specjalizującego się we flamenco, Robby’ego Kriegera i także jazzowego perkusistę, Johna Densmore’a. W ten sposób powstał zespół The Doors.
Sama nazwa zaczerpnięta była z tytułu książki Aldousa Huxleya The Doors of perception – „Drzwi percepcji”, zainspirowanego z kolei słowami Williama Blake’a: „Gdyby bramy percepcji zostały otwarte, wszystko ujawniłoby się człowiekowi takim, jakim jest – nieskończonym”. Nazwa „The Doors” była jedynym wymogiem Jima gdy Ray namówił go na sformowanie zespołu.
Niezwykle równa, oszczędna i precyzyjna gra zespołu, pełna długich instrumentalnych pasaży, stała się tłem dla charyzmatycznego Morrisona. Jego silny i dramatyczny baryton, w połączeniu z poetyckimi tekstami i sceniczną osobowością, uczynił grupę sławną z dnia na dzień. Zespołowi udało się przełamać wszelkie bariery. Psychodeliczne brzmienie odpowiadało popularnym trendom swego czasu. Bliskie jazzowej precyzji wykonanie zadowalało największych koneserów, głębokie, tajemnicze i bardzo osobiste teksty Morrisona z równą łatwością trafiały do młodzieży, jak i miłośników wyrafinowanej poezji.
W sierpniu 1966 roku zespół wszedł po raz pierwszy do studia by nagrać debiutancki longplay nazwany The Doors.
Pierwszy singel Break on Through (To the Other Side) został niemalże niezauważony[potrzebny przypis], drugi natomiast Light My Fire stał się z dnia na dzień wielkim przebojem sprzedając się w liczbie ponad miliona egzemplarzy[potrzebny przypis]. Singel Light My Fire został skrócony o część instrumentalnego solo. Album The Doors do roku 2020 rozszedł się w nakładzie ponad 20 milionów kopii.
Druga z kolei płyta studyjna zespołu była spokojniejsza i mniej spontaniczna, co nie zmieniało faktu, że utrzymana była w takim samym klimacie. Ostatnia ścieżka, długi i dramatyczny utwór When the Music’s Over była jak The End. Morrison uznany został za dzikiego szamana rocka. Album był później bardzo dobrze sprzedawany również dzięki bardzo znanym utworom Love Me Two Times, Moonlight Drive czy People Are Strange.
Zespół stawał się coraz bardziej idolem amerykańskiej młodzieży.