wspom_nienie

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Mężczyzna ☼ Zby ㋡ szek ☼

widziany: 30.03.2024 15:23

2011
4267
98126
7231

112097 plików
334,92 GB

Ukryj opis Rozwiń

Foldery

wspom_nienie

& koronawirus COVID-19

Ⓐ INWAZJA ROSJI NA UKRAINĘ W NOCY Z 23 NA 24 LUTEGO 2022

1 (h-1)

Ataki z Białorusi na Polskę

Galimatias z odbiorem telewizji

ⓘ Instrukcje

Ⓙ_Jak wzywać pomoc

Ⓚ Klauzula informacyjna (dane osobowe)

Ⓚ Komputery, smartfony, sieć itp

Ⓝ Nie polecam - fatalny zakup itp

Ⓝ Niespodzianki (N)

NARODOWY SPIS POWSZECHNY LUDNOŚCI I MIESZKAŃ 2021[h-1]

Ostatnie na stronie (h-1)

Ⓟ Poradniki opieki (h-1)

Ⓢ Sport

Ⓢ Szok Płacisz pożyczkę nie zaciągniętą przez siebie (hasło-S)

ⓈⓌ

11 minut – streszczenie Paulo Coelho (h-1)

Ally McBeal - serial (A)

Antoine de Saint-Exupéry - Mały książę (h-1)

BOŻE NARODZENIE

BOŻE NARODZENIE W USA

	Kartki
	Zwyczaje i obrzędy bożonaro dzeniowe w różnych krajach
	Zwyczaje świątecz ne w Wielkiej Brytanii

Ćwiczenia

Muzyka

Dni Chrzanowa 2018 (1)

Dzisiejszy świat w liczbach

EPOKI W KULTURZE I SZTUCE

Interesy Polski (1)

Katalogi

1 (h-1)

Książki w swojej bibliotece

1 (h-1)

Księga rekordów Guinessa

Miss Polski 2018

Mister Supranational 2018

Morza świata

	Największe morze świata
	Różne (h-1)

Najdroższe obrazy swiata

NAJSŁYNNIEJSZE MUZEA ŚWIATA

Najsłynniejsze obrazy świata

	Dama z gronostajem , Leonardo da Vinci
	Sandro Botticelli Narodziny Wenus

National Geografic

O kobietach

	1 (h-1)
	Czego mężczyźni nie lubią w kobietach
	Rozmowa męża (M) z psychologie m (P)

Osoby z telewizji

	1
	Latka wstecz

Pomylony staruszek

Porządki

Przepisy kulinarne (1)

Psychofizjolog ia depresji

1 (h-1)

Różności (h-R)

Sklepy

Smutna twarz. Jak rozpoznać depresję po twarzy

Światowe problemy

ŚWIĘTA WIELKANOCNE

TripAdvisor co roku wskazuje miejsca na całym świecie, które warto odwiedzić, aby uniknąć tłoku2018

	1
	Katargate

Ostatnio pobierane pliki

Marta Kisiel Nurkowanie.pdf

Ksiega-Rekordow-Polski-2015.pdf

Migotanie przedsionków - Poradnik da pacjenta.pdf

Africa Bum Bum Line Dance.mp3

witkacy-pozegnanie-jesieni.pdf

JESTEM_ISIA_QR.pdf

Pomiary_2010.zip

PraceBadawczeDYNAMIKA BUDOWLI --INŻYNIERIA SEJSMICZNA.pdf

Instrukcja_obslugi_i30_GD_PL_2014-12.pdf

1

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

322 KB
8 wrz 18 13:35

DZIEŃ TRZECI

Skoro główna czynność, jaką chcieliśmy na Ishigaki wykonywać, czyli plażowanie odpadło, z przyczyny paradoksalnej, czyli gorąca, zmieniamy plany. Pożyczamy auto od właściciela guesthouse’u i jeździmy po wyspie, co samo w sobie jest rozrywką – rozkminka przed każdym rondem, w którą stronę jechać i włączanie wycieraczek zamiast kierunkowskazu rozbawia nas za każdym razem (w Japonii jest ruch lewostronny).
Powoli zaczynamy poznawać zasady życia na Ishigaki. Uczymy się, kiedy jest przypływ, a kiedy odpływ, kiedy warto iść na plażę, a kiedy skryć w klimatyzowanym pomieszczeniu. Na którą plażę jechać, w zależności od tego, co chcemy robić – pływać, więc na plażę bez rafy, czy snorekellingować, więc na plażę z rafą.

Odkrywamy, że pod powierzchnią wody toczy się niezwykle fascynujące i obce dla nas, a przez to przerażające życie. Po spotkaniu z wężem morskim mniej ochoczo pchamy się “w morze”, mocząc się przy brzegu w gorącej jak zupa wodzie.

Prawie przy każdej plaży stała tablica z ostrzeżeniami przed meduzami Habu, których poparzenie może być bardzo groźne dla zdrowia, a nawet życia. Jeszcze groźniejszy jest wąż morski, którego miałam okazję spotkać w wodzie, nie wiedząc jeszcze, że jest niebezpieczny. Każde wejście do morza niesie ze sobą większe lub mniejsze ryzyko, i większy lub mniejszy psychiczny dyskomfort, w zależności od człowieka. Ja się bałam wszystkiego, co tam żyło pod powierzchnią wody i każda wyprawa z rurką była z mojej strony aktem odwagi. Rybki Nemo i kolorowe korale trochę łagodziły strach.

[/learn_more]

Przestajemy widzieć brzydkie domy, a zaczynamy dostrzegać to, co ukryte – życie, które toczy się z konieczności z dala od słońca, bo o tej porze roku praży ono tak, że nie da się wytrzymać. Uczymy się nawet drzemać po południu, pokonani przez upał jak nigdy wcześniej.

Poznajemy rytm życia na wyspie. Na kolację wychodzimy po 21:00, gdy temperatura spada o kilka stopni. Znajdujemy poukrywane w podwórkach i niepozornych barakach knajpy z przepysznym sashimi albo indonezyjskim żarciem i uroczym klimatem.

338 KB
8 wrz 18 13:01

Ishigaki-Airport.jpg

„Zrozumiałam od razu na czym polega fenomen zatoki Kabira (川平湾). Po pierwsze, turyści oglądają ją jedynie z wyznaczonego miejsca, które zostało uprzątnięte i wymuskane wręcz na błysk. Nie zobaczę nigdy bocznych dróżek, którym bliżej do slumsów niż do japońskiego „high class” ośrodka turystycznego. Wsiadają na łódki ze szklanym dnem i patrzą na pokryte koralowcem dno, cykając przy tym tonę zdjęć.

Byłam tylko ja i morze. I nadzieja, że nie ukąsi mnie jedna z jadowitych meduz albo wodnych węży (ponownie zdałam się na zapewnienia sąsiada, który zapewniał, że NA PEWNO jest to bezpieczne miejsce do kąpieli. „Rekinów też raczej nie ma.”) Ale kiedy wracałam z plaży z mokrymi włosami, gubiąc po drodze drobinki piasku i przechodziłam obok ogromnych grobowców, uświadomiłam sobie, że po raz kolejny Japonia udowadnia, że jest krainą kontrastów. I za to ją kocham.”
...
Wieczorem dnia trzeciego zapisuję:
“Idziesz po 21:00 ciemną jak najciemniejsza noc ulicą, widzisz światełko i menu, wchodzisz, a tam pełno ludzi i muzyka gra. Na przykład polskie reggae. Jest bardzo egzotycznie i bardzo niekomercyjnie. Mnóstwo tu dźwięków, których nie znamy i owadów te dźwięki wydających, których się boimy. W morzu o temperaturze zupy jakieś stwory, parzące meduzy, koralowce. I to palące słońce. Oczy widzą raj, kiedy dołożyć inne zmysły, poznajesz jego drugą stronę. I tej drugiej stronę Europejczycy z miasta, czyli ja i Marcin, się uczymy. Na przykład teraz, siedzimy na dworze, na ogrodzie naszego guesthouseu, pijemy wino, bujamy się na hamaku i co rusz strzepujemy ze stóp jakieś żuczki, albo zabijamy pająki. Jaszczurki już w ogóle nie robią na nas wrażenia, co odnotowuję jako sukces. Nie jest łatwo żyć w raju:)”

217 KB
8 wrz 18 12:49

Kabira-Bay-13-Ishigaki_ISHIGAKI, Japonia. Wyspa na końcu świata.jpg

EGZOTYCZNIE, czyli jak?

Podróże rozszerzają horyzonty, co oznacza nie tylko poznawanie świata, ale również poznawanie siebie. Do tej pory myślałam, że nie ma nic łatwiejszego niż podróżowanie, okazało się jednak, że póki co to w tym raczkuję. Jeżdżę sobie po niemal jednolitej przyrodniczo i kulturowo Europie, w bezpiecznej bańce dostosowanego pod nasze potrzeby kampera, raz na jakiś czas zostawiając go na rzecz lepszego lub gorszego hotelu. Wciąż jednak w tej samej Europie, ciągle w strefie komfortu.
Japonia była wyzwaniem, z którym radziłam sobie dobrze aż do Ishigaki.
Ishigaki to dla mnie lekcja pokory wobec podróżowania, otwarcie nowych drzwi do poznania świata i samej siebie. Nie miałam problemu z zaplanowaniem japońskiej wyprawy, z noszeniem plecaka przez Japonię, z ogarnięciem komunikacji, z obcym jedzeniem, z upałem jako takim, z jetlagiem (może tyci tyci) i dostosowaniem się do obcej kultury. Miałam problem z egzotyką, a raczej z odnalezieniem się w obliczu zderzenia tej egzotyki ze swoimi o niej wyobrażeniami. Każde rajskie zdjęcie, które zrobiliśmy na Ishigaki, ma drugie dno – drugą stronę raju.

Okazuje się, że egzotyka to nie tylko biała plaża, niebieskie morze i zielone palmy. To, że nam jest dobrze w takich warunkach oznacza, że równie dobrze czują się w nich inne, nieznane nam istoty. I to jest ich świat, a my jesteśmy w nim tylko gośćmi.

Jeśli nie chce się spędzać czasu w egzotycznym miejscu w bezpiecznym, ale zamkniętym kurorcie, w którym można zapomnieć, gdzie się tak w ogóle jest, jeżeli chce się poznać trochę więcej niż tylko przybasenowy leżak, trzeba się na tę egzotykę otworzyć. A często będzie się to równało z rezygnacją z wygód, do których się przywykło i konieczność obcowania nie tylko z tubylcami rasy ludzkiej, co jest stosunkowo łatwe, ale również z tubylcami każdego innego gatunku, co już takie łatwe nie jest.

Ishigaki leży w archipelagu Yaeyama, w prefekturze Okinawa i jest jedną z najdalej na południe wysuniętą wyspą Japonii. Trafiliśmy na koniec świata.

Wyspie bliżej do Tajwanu niż do Japonii, zarówno geograficznie, jak i kulturowo. Historycznie, Ishigaki należała do Królestwa Ryukyu, zamieszkanego przez lud Ryukyu, które dopiero pod koniec XIX wieku trafiło pod japońskie władanie. Dlatego na Ishigaki jest inaczej niż w Japonii. Przede wszystkim, jest o wiele bardziej gorąco, co zdawało się niemożliwe. A jednak.

JAK SIĘ DOSTAĆ

Samolotem, z lotniska Kioto/Osaka, albo z Tokio. Można też polecieć najpierw na Okinawę, a stamtąd na Ishigaki. Najtańsze linie to lowcostowe lokalne linie Peach Airlines.
...
http://www.dreamsonwheels.pl/ishigaki-japonia-wyspa-na-koncu-swiata/

315 KB
8 wrz 18 12:49

Sukuji-Beach-Ishigaki_ISHIGAKI, Japonia. Wyspa na końcu świata.jpg

PIERWSZE WRAŻENIE

Z lotniska jedziemy autobusem do miasteczka przy zatoce Kabira, gdzie znaleźliśmy nocleg. Lotnisko i zatoka leżą po przeciwnych stronach wyspy, mamy więc okazję pobieżnie obejrzeć tropikalną Ishigaki. Sprawia wrażenie wysiedlonej, choć łatwo o takie wrażenie przylatując tu prosto z pełnego ludzi Kioto, czy jakiejkolwiek innej japońskiej metropolii. Chodniki pozarastane trawami, drzewa o gigantycznych liściach włażą na ścieżki. Mijane nieliczne domy są nieładne, jakby budowane tymczasowo, teren wokół nich zaniedbany. Nigdzie nie ma ludzi, pełno za to nasyconej tysiącem odmiany zieleni bujnej roślinności.
Autobus zatrzymuje się kilka razy w miejscach, gdzie prawdopodobnie poukrywane są hotele i atrakcje wyspy. Nasze lokum znajduje się tuż przy Zatoce Kabira, nad którą tłumnie przyjeżdżają turyści, żeby obserwować rafę koralową przez szklane dno wycieczkowych łódek.
Musi to być jakiś kurort – myślałam, planując tydzień błogiego wylegiwania się na białym piasku nad turkusowym oceanem.

WELCOME TO THE JUNGLE

Docieramy do szarego budynku otoczonego kilkoma przyczepami pośród palm. Iriwa Guesthouse – jesteśmy na miejscu. Wszystko wygląda jak australijsko-studencki hostel po riukańsku. Dwie młode Japonki nie mówiące po angielsku jakoś tłumaczą nam, co i jak, i prowadzą do naszej przyczepy.

W pierwszym odruchu chciałam uciec. W przyczepie śmierdziało wilgocią, po ścianach chodziły jaszczurki, wokół cykały ogromne cykady, szeleszczące złowieszczo w liściach palm otaczających przyczepę. Po nieudanej próbie zamiany przyczepy na pokój w budynku i wypłaszaniu jaszczurek za drzwi za pomocą parasoli, przyszedł do nas właściciel Iriwy, zaniepokojony naszymi obawami. Wytłumaczył, że jaszczurki są dobre, bo zjadają insekty, są wszędzie, on sam ma ich w domu kilkanaście i bardzo się z tego cieszy. Chyba się bał, że je pozabijamy. Opowiedział, że słowo “geko”, czyli gekon po japońsku jest bardzo podobne do słowa oznaczającego “szczęście” i nie wolno im robić krzywdy.

Lepsze jaszczurki niż insekty i pająki.

Po upewnieniu się, że nie znajdziemy na Ishigaki lepszego lokum, na które nas będzie stać, zaczęliśmy się rozgaszczać. Noclegi w hotelach w tym czasie były okrutnie drogie, tysiąc złotych za dobę przekraczało nasze możliwości, więc jaszczurki i wilgoć przestały być takie straszne. Teraz, gdy przypominam sobie jaką oazą była dla nas ta przyczepa z klimatyzacją pośród nieznośnego skwaru Ishigaki, z jaką radością witaliśmy jaszczurki pewni, że dzięki nim nie napadną nas ogromne pająki i inne stwory, i jak mi było smutno, że sobie poszły z łazienki, chce mi się śmiać z początkowej reakcji.

Jednak pierwsze zetknięcie z nieznaną mi dotąd egzotyką nie było tak rajskie, jakim widziałam je w myślach.

[box]

242 KB
8 wrz 18 12:49

SUP-Sukuji-Beach-Ishigaki_ISHIGAKI, Japonia. Wyspa na końcu świata.jpg

HOTELE NA ISHIGAKI

Oceniając z perspektywy czasu, nasza przyczepa faktycznie była opcją najlepszą z możliwych, biorąc pod uwagę nasze możliwości finansowe. Za jedną noc płaciliśmy około 300 zł, za samochód, którym jeździliśmy przez 3 dni policzono nam grosze, a pierdołami typu dokumenty nikt się nie przejmował.

Przed chwilą sprawdzałam ceny hoteli na Ishigaki – za fajne hotelowe chatki przy plażach, w kurortach z basenami, trzeba zapłacić około 700 zł za dobę, przy pobycie w styczniu. W lipcu ceny wzrastają dwukrotnie.

RUSZAMY NA KURORT

W guesthousie dostajemy mapkę, a na niej zaznaczonych kilka knajpek, ruszamy więc na posiłek. Jest 15:00, skwar niemożliwy. Nie możemy znaleźć żadnego z zaznaczonych miejsc. Docieramy do “centrum”, składającego się z dwóch sklepów, dwóch restauracji, dwóch budek z lodami, parkingu i przystanku autobusowego. Wszystko wygląda jak zatrzymane w latach 50-tych. Nie tak wyobrażałam sobie kurort, a jednak to jest właśnie to – autokary przyjeżdżają i odjeżdżają, jesteśmy tuż nad Zatoką Kabira.

W jedynym spożywczaku kupujemy pyszne przekąski, w automacie zimne drinki i tak zaopatrzeni, siadamy na piasku gapiąc się na przypływające i odpływające łódki z turystami. Upał taki, że mimo iście rajskiego widoku, po 20 minutach i szybkim “orzeźwieniu” w gorącej wodzie, wleczemy się z powrotem do naszej przyczepy, do klimatyzacji, zahaczając o automat z zimnym piwem. Trzeba się jakoś odnaleźć.

Ochłodzeni klimą, bierzemy rurki i idziemy snorkelingować na jedną z plaż zaznaczonej na mapie. Droga niczego sobie – mijamy grobowce, krowy, gaj tropikalny, przez który niemal przebiegamy, przestraszeni odgłosami ogromnych cykad i innymi szelestami. Na własne oczy poznaję, co to jest gigantyzm – wielkie liście, wielkie cykady, wielkie pająki. Wielki upał. I wszędzie pusto.

Przedzieramy się ścieżynką przez zarośla i nareszcie jesteśmy. Jest po 16:00, poza nami na plaży są tylko maleńkie krabiki popierniczające po piasku i… kozy, objadające dżunglę z liści. Japończycy nie plażują. Zachwyceni kolorem wody, kolorowymi rybkami i podwodnym światem, oszołomieni słońcem postanawiamy wrócić tu rano. Czyżby jednak raj ?
Rano, z plecakami wypchanymi maskami, rurkami, przekąskami, małymi buteleczkami z sake, ochoczo wędrujemy na plażę. Przypomina ona step, wody nie ma, szare koralowce, poprzedniego dnia w całości pokryte wodą, sterczą smutno na suchego przestworze oceanu i wysychają w słońcu.

Odpływ, kto by przypuszczał…

...
http://www.dreamsonwheels.pl/ishigaki-japonia-wyspa-na-koncu-swiata/

Dodaj plik

Pobierz folder
Zachomikuj folder

7 plików
1,69 MB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

bas56 napisano 29.05.2024 10:01

✞ Odpoczywaj w pokoju Zbyszku ✞

Żal, żal i ogromny smutek.... Na zawsze pozostaniesz w mojej pamięci przyjacielu

serduszko_55 napisano 29.05.2024 20:52

♥ّۣۜ DOBRY WIECZÓR ZBYSZKU ♥ّۣۜ♡"

"Dobro do nas wraca każdego dnia: w czyimś uśmiechu, ciepłym słowie, w promykach porannego słońca. Dobro to czyjaś dłoń wyciągnięta do nas w potrzebie, serdeczny uścisk i poklepanie po plecach, kiedy życie wydaje się beznadziejne." ❤Miłego wieczoru Tobie życzę.💖Dobrej nocy...☃️🌛Buziaczki.☀️.♥ღ♥Just_tina♥ღ.. ♡

serduszko_55 napisano 29.05.2024 22:31

Żegnaj Zbyszku. ✞ Odpoczywaj w Pokoju ✞

okular_nica78 napisano 29.05.2024 23:34

https://megadrive.pl/user-file/hrnapvxtmatvow0jkju5

Żegnaj Zbysiu .✞ Niech Ci ziemia lekką będzie ✞.

jagoda19441 napisano 1.06.2024 13:28

❤✿❤ Uroczego cieplutkiego dni@

* życzę .. 💗👸 💋 J@dzi@ ❤✿❤ 🍀🍀︵✿︵🍀︵✿︵︵✿︵ ✩

ROZWAZNA12 napisano 2.06.2024 06:11

ZBYSZKU ŻEGNAM CIĘ Z BÓLEM I ŻALLEM

zezem napisano 2.06.2024 10:18

Zbyszku ,

jagoda19441 napisano 2.06.2024 10:31

serduszko_55 napisano 2.06.2024 13:47

ZBYSZKU

Deebra napisano 2.06.2024 20:47

Nade wszystko - pamiętajcie o tym zawsze - związanie się z Chrystusem będzie źródłem prawdziwej radości, radości wewnętrznej. św. Jan Paweł II

Trzeba patrzeć przez serceBy widzieć więcej... By zamiast kształtu dłoni zobaczyć... Pełne ciepła ręce. Trzeba przez serce spojrzeć, przez jego oczy wnikliwe... By koloru oczu nie dojrzeć, ale spojrzenie życzliwe. Trzeba przez serce spoglądać... Otworzyć jego wieka, by nie widzieć jak kto wygląda, ale ile ma w sobie z człowieka. Trzeba sercem zobaczyć... I dobrze zapamiętać, nie rysy czyjeś twarzy... Ale to, że ta twarz była uśmiechnięta. Trzeba przez serce spojrzeć... Ono najwyraźniej widzi, to co najważniejsze odbicie swoje. By widzieć nie wystarczy tylko patrzeć... By widzieć sercem patrzeć trzeba... Ono widzi to co naprawdę jest ważne - W małej kropelce – odbicie nieba...