Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb.

Jeśli nie zmienisz ustawień dotyczących cookies w Twojej przeglądarce, wyrażasz zgodę na ich umieszczanie na Twoim komputerze przez administratora serwisu Chomikuj.pl – Kelo Corporation.

W każdej chwili możesz zmienić swoje ustawienia dotyczące cookies w swojej przeglądarce internetowej. Dowiedz się więcej w naszej Polityce Prywatności - http://chomikuj.pl/PolitykaPrywatnosci.aspx.

Jednocześnie informujemy że zmiana ustawień przeglądarki może spowodować ograniczenie korzystania ze strony Chomikuj.pl.

W przypadku braku twojej zgody na akceptację cookies niestety prosimy o opuszczenie serwisu chomikuj.pl.

Wykorzystanie plików cookies przez Zaufanych Partnerów (dostosowanie reklam do Twoich potrzeb, analiza skuteczności działań marketingowych).

Wyrażam sprzeciw na cookies Zaufanych Partnerów
NIE TAK

Wyrażenie sprzeciwu spowoduje, że wyświetlana Ci reklama nie będzie dopasowana do Twoich preferencji, a będzie to reklama wyświetlona przypadkowo.

Istnieje możliwość zmiany ustawień przeglądarki internetowej w sposób uniemożliwiający przechowywanie plików cookies na urządzeniu końcowym. Można również usunąć pliki cookies, dokonując odpowiednich zmian w ustawieniach przeglądarki internetowej.

Pełną informację na ten temat znajdziesz pod adresem http://chomikuj.pl/PolitykaPrywatnosci.aspx.

Nie masz jeszcze własnego chomika? Załóż konto
zicko74
  • Prezent Prezent
  • Ulubiony
    Ulubiony
  • Wiadomość Wiadomość

Mężczyzna zikovski

widziany: 30.05.2024 18:12

  • pliki muzyczne
    1
  • pliki wideo
    8961
  • obrazy
    11501
  • dokumenty
    5437

26648 plików
6077,48 GB

Ukryj opis
  • 202 KB
  • 6 lis 19 17:15
Ostatnia Wieczerza (wł. Il Cenacolo lub L'Ultima Cena) – malowidło ścienne autorstwa Leonarda da Vinci przedstawiające Ostatnią Wieczerzę, wykonane w refektarzu (jadalni) klasztoru Dominikanów przy bazylice Santa Maria delle Grazie w Mediolanie.

Malowidło powstało na zamówienie księcia Mediolanu Ludwika Sforzy. Leonardo malował fresk między 1494 a 1498 rokiem[1]. Posłużył się on nietypową techniką, która okazała się nietrwała – mimo wielu renowacji fresk jest nadal w złym stanie (w maju 1999 zakończono wielką konserwację malowidła pod kierownictwem Pinin Brambilli Barcilon; prace konserwacyjne trwały 21 lat – siedmiokrotnie dłużej niż malowanie dzieła[2]). Dodatkowo w 1652 w ścianie, na której znajduje się malowidło, wykuto prowadzący do klasztornej kuchni otwór drzwiowy, który pozbawił je centralnego fragmentu obejmującego część stołu oraz stopy Chrystusa – przejście wkrótce zamurowano, lecz fragment dzieła został bezpowrotnie zniszczony[3].

Ostatnia Wieczerza podziwiana jest głównie ze względu na zachowane w niej proporcje oraz symetrię, wyrażoną głębią pomieszczenia, w której wraz z Jezusem ucztują apostołowie, jak również ze względu na naturalizm obrazu i bijącą z niego iluzję rzeczywistości. W cynowych naczyniach i szkle pierwotnie odbijały się szaty apostołów, lecz detale te zostały bezpowrotnie utracone.

Według włoskiego muzyka i informatyka Giovanniego Marii Palego, w obrazie ukryty jest zapis muzyczny krótkiego requiem[4].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatnia_Wieczerza_(obraz_Leonarda_da_Vinci)
  • 163 KB
  • 6 lis 19 17:12
Bitwa pod San Romano – obraz autorstwa renesansowego malarza Paola Uccella, wchodzący w skład cyklu trzech obrazów opisujących historyczne epizody ze zwycięstwa wojsk florenckich dowodzonych przez kondotiera Niccola da Tolentino nad oddziałami sieneńskimi w bitwie pod San Romano pomiędzy Florencją a Sieną w 1432 roku.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_San_Romano_(obraz_Paola_Uccella)
  • 216 KB
  • 6 lis 19 17:12
Wykonanie obrazów zlecił członek florenckiego rodu Bartolini Salimbeli – Lionardo di Bartolomeo, urzędnik w okresie wojny ze Sieną. Czterdzieści lat po wykonaniu dzieł Wawrzyniec Wspaniały zdobył obrazy, które ozdobiły ściany jednej z sal, zwaną Salą Honorów, w Pałacu Medyceuszy przy via Larga. Po śmierci Lionarda jego synowie, Damiano i Andrea przenieśli obrazy do willi w Santa Maria w Quinto pod Florencja by następnie w roku 1484 przekazać je Wawrzyńcowi Wspaniałemu. W 1784 roku wszystkie obrazy trafiły do Uffizi. Obecnie trzy obrazy zostały podzielone pomiędzy National Gallery w Londynie, Luwr i Uffizi.
  • 186 KB
  • 6 lis 19 17:12
Główna postać obrazu przedstawiona jest na białym koniu. Scena bitwy rozgrywa się na otwartej przestrzeni, choć malarz przedstawił ją tak, jakby odbywała się w ciasnym pomieszczeniu. Efekt taki dają leżące na ziemi włócznie i ciało zabitego rycerza, ułożone w taki sposób, że tworzą wzór szachownicy. Pole to wyraźnie jest wydzielone jaśniejszą barwą. Tło obrazu przedstawia wzgórze, toskański krajobraz, na którym widoczne są postacie zajęte polowaniem. Wspólną cechą tych dwóch scen jest broń i jej różne zastosowanie; broń jako narzędzie śmierci i służące do rozrywki.

Drugim obrazem Paola Uccella jest Bitwa pod San Romano z 1456 roku. Przedstawia scenę zrzucenia z siodła Bernardina della Ciardy, dowódcy wojsk sieneńskich. Obraz tak jak poprzednie wypełniony jest skrótami perspektywicznymi. Malarz zastosował tu perspektywę naturalną (perspectica naturalis) charakteryzującą się kilkoma punktami zbiegu oraz perspektywę centralną. Skróty perspektywiczne ukazane są za pomocą połamanych włóczni znajdujących się na ziemi oraz martwe konie i ciała rycerzy ukazane w nietypowych pozach. Pozioma włócznia strącająca sieneńskiego dowódcę wraz z inną włócznią godzącą w rycerza i ukośna linia ciała spadającego jeźdźca tworzą odwrócony trójkąt. Obraz z Uffizi jako jedyny z całej trójki posiada ślady srebrnej folii, która pokrywała zbroje rycerzy i tworzyła metaliczny refleks. Obraz obecnie znajduje się we Florencji w Muzeum Uffizi.

Trzeci obraz z tego cyklu powstał w latach 1435 – 1440 i przedstawia przybycie odsieczy, oddziałów dowodzonych przez Cortignoliego. Obecnie znajduje się w Paryżu w Luwrze.
  • 141 KB
  • 6 lis 19 17:08
Alegoria malarstwa (W pracowni artysty) albo Sztuka Malarska (nid. De schilderkunst) – obraz olejny autorstwa Jana Vermeera datowany na lata 1662–1665. Dzieło jest sygnowane; sygnatura znajduje się na mapie, na prawo od modelki.

Obraz doczekał się licznych interpretacji i jest jednym z najszerzej dyskutowanych dzieł Vermeera. Powszechnie uważany jest za hołd składany malarstwu i gloryfikację zawodu artysty oraz swego rodzaju „testament” artystyczny, podsumowujący wizje artystyczne Vermeera.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Alegoria_malarstwa
  • 124 KB
  • 6 lis 19 17:06
Wolność wiodąca lud na barykady (fr. La Liberté guidant le peuple) – obraz francuskiego malarza, Eugène’a Delacroix upamiętniający wydarzenia rewolucji lipcowej wymierzonej przeciwko panowaniu króla Francji, Karola X. Wolność została uosobiona w postaci kobiety trzymającej w jednej ręce trójkolorową flagę, a w drugiej muszkiet wyposażony w bagnet.

Obecnie Wolność wiodąca lud na barykady jest jednym z najbardziej znanych w kulturze masowej obrazów Delacroix. Został umieszczony na banknocie stufrankowym na początku lat 90. XX wieku. Widnieje także na okładce płyty Viva la Vida or Death and All His Friends, zespołu Coldplay.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wolno%C5%9B%C4%87_wiod%C4%85ca_lud_na_barykady
  • 259 KB
  • 6 lis 19 17:02
Pocałunek – obraz olejny Gustava Klimta, zaliczany do nurtu secesji wiedeńskiej, powstały w latach 1907–1908, w czasie opisywanym jako "złoty okres" Klimta. Już w roku 1908 został zakupiony przez Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu i znajduje się w jej kolekcji do dziś. Dzieło doczekało się wielu form reprodukcji.

Pocałunek został namalowany farbami olejnymi na płótnie w wymiarze 180x180 cm. Do stworzenia dzieła autor wykorzystał również płatki złota. Obraz przedstawia zatraconą w miłosnym objęciu parę kochanków na skarpie łąki kwiatowej. Kochankowie odziani w złote szaty zostali uchwyceni w pozie sugerującej zbliżający się pocałunek.

Na pierwszy rzut oka obraz tworzy mieniącą się kolorami złotą plamę. Dopiero po chwili wyłania się w górnej części omdlewająca z zachwytu kobieca twarz, jej nagie ramie wystaje z różnobarwnej obcisłej sukienki, a drobna dłoń spoczywa na męskim karku. Kobietę klęczącą na kwiecistym podłożu obejmuje postawny barczysty brunet o ciemnej karnacji. Widoczny jest tylko profil jego twarzy. Rękoma przytrzymuje głowę partnerki, by na jej policzku złożyć pocałunek.

Kochankowie toną w swych stylizowanych w geometryczne wzory szatach. Jej żółtą sukienkę zdobią pęki czerwonych i granatowych kwiatów w kształcie kół, symbolu kobiecości. Jego złoty płaszcz – ciemnobrązowe i białe okolone brązem kanciaste prostokąty. Postać mężczyzny wydaje się chronić i osłaniać kobietę. Ona uosabia miękką delikatność, jest jednak równorzędnym partnerem. Żadna z postaci nie dominuje.

Obraz jest sygnowany w prawym dolnym rogu imieniem i nazwiskiem autora.

"Złoty okres" w którym powstało dzieło, to okres malarskiej fascynacji Klimta złotem. Wiele obrazów artysty powstałych w tym okresie, ma bogate zdobienia wykonane z płatków szczerego złota. Prawdopodobnie popularność Pocałunku wynika również z zastosowania tej techniki. Z jednej strony złoto w sztuce budzi przede wszystkim mistyczne i religijne skojarzenia, z drugiej posiada realną wartość utożsamianą z wysoką ceną. W tym okresie artysta tworzył pracę na skalę międzynarodową i awansował do elity najdroższych malarzy portretowych Europy

https://pl.wikipedia.org/wiki/Poca%C5%82unek_(obraz_Gustava_Klimta)
  • 256 KB
  • 6 lis 19 16:55
Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte (fr. Un dimanche après-midi à l'Île de la Grande Jatte – 1884) – obraz Georges'a Seurat namalowany techniką puentylizmu w latach 1884–1886. Początkowo niepochlebnie odbierany przez krytykę, obecnie uważany jest za jedno z arcydzieł malarza[1].

Seurat rozpoczął malowanie Niedzielnego popołudnia... wiosną 1884 roku, po ukończeniu obrazu Kąpiel w Asnières, być może chcąc stworzyć dopełnienie Kąpieli... (przed dodaniem przez Seurata kropkowanej ramy do Niedzielnego popołudnia... oba obrazy były tej samej wielkości)[1]. Pracował nad obrazem na wyspie La Grande Jatte, leżącej w pobliżu Asnières. Było to ówcześnie popularne miejsce wypoczynku mieszkańców Paryża[2]. Początkowo tworzył niewielkie szkice na pudełkach od cygar, następnie przystąpił do tworzenia szczegółowych studiów. Sam obraz zaczął malować prawdopodobnie zimą 1884 roku. Do ukończonego obrazu zdecydował się wprowadzić zmiany (prawdopodobnie po niepochlebnych uwagach Pissarra) i przerabiał go aż do wiosny 1886 roku[1].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Niedzielne_popo%C5%82udnie_na_wyspie_Grande_Jatte
  • 1,3 MB
  • 6 lis 19 16:50
Wielka fala w Kanagawie (jap. 神奈川沖浪裏 Kanagawa-oki nami-ura, dosł. Dolina fali u wybrzeża Kanagawy), również: Wielka fala lub Fala – drzeworyt autorstwa japońskiego artysty Hokusaia, tworzącego w stylu ukiyo-e. Powstał ok. 1831[1] w późnym okresie Edo jako pierwsza praca z cyklu 36 widoków na górę Fudżi (jap. 富嶽三十六景 Fugaku sanjūrokkei)[2]. Jest najbardziej znaną pracą Hokusaia oraz jednym z najbardziej rozpoznawalnych przykładów sztuki japońskiej na świecie. Przedstawia olbrzymią falę zagrażającą trzem łodziom na morzu u wybrzeża Kanagawy[3][a].

Przez niektórych uznawana za tsunami, fala ta zdaje się być raczej przykładem zjawiska określanego jako duża fala wyjątkowa[4]. Podobnie jak na wszystkich pracach z serii, w tle znajduje się góra Fudżi[3].

Odbitki drzeworytu znajdują się w wielu różnych kolekcjach sztuki na całym świecie, m.in. w Metropolitan Museum of Art[3]w Nowym Jorku, British Museum w Londynie, Art Institute of Chicago, Los Angeles County Museum of Art, National Gallery of Victoria w Melbourne[5], w domu Claude'a Moneta w Giverny we Francji, a także w Muzeum Mazowieckim w Płocku

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_fala_w_Kanagawie
  • 2,8 MB
  • 6 lis 19 16:05
Panny z Avignon (fr. Les Demoiselles d'Avignon) – jedno z najbardziej znanych malowideł Pabla Picassa przedstawiające pięć prostytutek z ulicy d'Avinyo w Barcelonie, nieopodal której mieszkał artysta.

Picasso rozpoczął prace nad obrazem we Francji w 1907 i ukończył go latem tego samego roku. Długo przygotowywał się do stworzenia tego dzieła, rysując szkice i pomocnicze studia[4], których były setki[5]. Jest to olej na płótnie, o wymiarach 243,90 cm na 233,7 cm, utrzymany w ciepłej tonacji kolorystycznej z przewagą barwy pomarańczowej. Obraz ma cechy typowe dla kubizmu[3][6][7]. Sylwetki kobiet są zgeometryzowane, a ich twarze przypominają afrykańskie maski[8]. Ten ostatni akcent jest wynikiem fascynacji odkrywaną wówczas sztuką prymitywną. Obraz został wystawiony po raz pierwszy 6 lipca 1916 w Salon d’Antin na ekspozycji przygotowanej przez przyjaciela Picassa, krytyka Andre Salmona[5]. Salmon jest pomysłodawcą obecnego, złagodzonego tytułu dzieła. Dla ówczesnych odbiorców okazał się kontrowersyjny zarówno pod względem artystycznym, jak i społecznym. Prostytucja, jakkolwiek była zjawiskiem powszechnym i po cichu akceptowanym, stanowiła temat tabu i była wyłączona poza nawias oficjalnego dyskursu towarzyskiego. Obecnie obraz należy do najcenniejszych zbiorów nowojorskiego Museum of Modern Art. Jest powszechnie uważany za arcydzieło. Namalowanie Panien z Awinionu było elementem artystycznej rywalizacji Picassa z Henrim Matissem.

W lipcu 2007 roku, w setną rocznicę powstania obrazu, tygodnik Newsweek opublikował obszerny artykuł na jego temat, nazywając obraz „najbardziej wpływowym dziełem sztuki ostatnich 100 lat

https://pl.wikipedia.org/wiki/Panny_z_Awinionu
  • 0,6 MB
  • 6 lis 19 15:59
The Little Fourteen-Year-Old Dancer (French: La Petite Danseuse de Quatorze Ans) is a sculpture begun c. 1880 by Edgar Degas of a young student of the Paris Opera Ballet dance school, a Belgian named Marie van Goethem.

The sculpture is one-third life size and was originally sculpted in wax, a somewhat unusual choice of medium for the time. It is dressed in a real bodice, tutu and ballet slippers and has a wig of real hair. All but a hair ribbon and the tutu are covered in wax. The 28 bronze repetitions that appear in museums and galleries around the world today were cast after Degas' death. The tutus worn by the bronzes vary from museum to museum.

https://en.wikipedia.org/wiki/Little_Dancer_of_Fourteen_Years
  • 0,6 MB
  • 6 lis 19 12:35
Słoneczniki – to seria obrazów namalowanych przez Vincenta van Gogha, zawierających motyw słoneczników. Powstało ogółem 11 obrazów: 4 podczas pobytu w Paryżu i 7 w Arles.

Wraz z takimi obrazami jak Mona Lisa pędzla Leonarda da Vinci oraz Krzyk pędzla Edwarda Muncha, Słoneczniki uznawane są za najbardziej rozpoznawalne arcydzieła malarstwa światowego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82oneczniki_(obrazy_Vincenta_van_Gogha)
  • 0,8 MB
  • 14 wrz 19 18:31
Adoracja ze św. Janem i św. Bernardem – obraz renesansowego włoskiego malarza Fra Filippa Lippiego znajdujący się obecnie w zbiorach berlińskiej Gemäldegalerie. Znane są również dwie repliki dzieła przechowywane dziś w Muzeum Uffizi we Florencji.

Obraz został namalowany na zlecenie dworu Cosmy Medyceusza i miał ozdabiać kaplicę w Palazzo Medici. Na pierwszym planie przedstawia Matkę Boską błękitnej bogato haftowanej szacie i nagiego, małego Jezusa. Po lewej stronie widoczny jest młody Jan Chrzciciel, patron Florencji z nieodzownym atrybutem w ręce – krzyżem i szarfą z widocznym początkiem sentencji: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi ("Oto Baranek Boży, oto ten który gładzi grzech świata"; Ewangelia według świętego Jana 1, 29). Za nim pogrążony w modlitwie przedstawiony został cysters św. Bernard z Clairvaux. Na górze na środku widoczna jest postać Boga Ojca Błogosławiącego oraz poniżej Ducha Świętego w postaci gołąbka. Promień wychodzący z niego w kierunku Jezusa dzieli płótno na dwie części wyznaczając oś obrazu. Cała scena rozgrywa się w lesie wśród ściętych drzew. Na jednym z nich widoczna jest sygnatura Filippo nawiązująca do słów św. Jana Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i w ogień rzucone (Łk 9,3).

https://pl.wikipedia.org/wiki/Adoracja_ze_%C5%9Bw._Janem_i_%C5%9Bw._Bernardem
  • 1,4 MB
  • 14 wrz 19 18:26
Pojmanie Chrystusa (znany również jako Pocałunek Judasza) – obraz olejny namalowany przez włoskiego artystę barokowego Caravaggia.

Obraz powstał w 1602 roku podczas pobytu artysty w Rzymie, w pałacu kardynała Ciriaca Mattei, który był zleceniodawcą kilku innych obrazów Caravaggia, m.in. Wieczerzy w Emmaus[1]. Hipotezę tę potwierdza dokument odnaleziony w archiwach rodziny Mattei przez dwie studentki Uniwersytetu w Rzymie, Francescę Cappelletti i Laurę Testa. Dotyczył on płatności za obraz i był przechowywany w piwnicy pałacu w niewielkiej miejscowości Recanati. Za pomysłodawcę tematu i układu płótna uchodzi brat Ciriaca, kardynał Gerolamo Mattei.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pojmanie_Chrystusa_(obraz_Caravaggia)
  • 16 KB
  • 14 wrz 19 18:26
Chrystus świętego Jana od Krzyża – obraz Salvadora Dalí z 1951, namalowany na płótnie prostokątnym ułożonym wertykalnie.

Przedstawia Jezusa Chrystusa na krzyżu, unoszącym na ciemnym niebie się ponad zatoką w Port Lligat, przy brzegu której znajduje się łódź i stojące obok niej dwie postacie. Jedna z nich została zaczerpnięta z obrazu Le Naina, druga pochodzi ze szkicu Diego Velázqueza do obrazu „Poddanie Bredy”[1]. Pomimo, że scena przedstawia ukrzyżowanie jest pozbawiona gwoździ, krwi, korony cierniowej. Postać Chrystusa jest oparta na trójkącie, sformowanym przez jego ramiona oraz kole, którym jest jego głowa[2]. Podobny wizerunek Chrystusa namalował później na obrazie „Odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba”.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Chrystus_%C5%9Bwi%C4%99tego_Jana_od_Krzy%C5%BCa
  • 0,6 MB
  • 14 wrz 19 18:26
Zmartwychwstanie – fresk Piera della Francesca ukończony ok. 1465 we wnętrzu ratusza w Sansepolcro jako rodzaj symbolu miasta (Sansepolcro oznacza Święty Grób). Obecnie przechowywany w Museo Civico.

Kompozycja obrazu jest zamknięta w trójkącie. W centrum obrazu znajduje się wychodzący z kamiennego grobu Chrystus odziany w różowe prześcieradło przypominające togę. Zbawiciel trzyma w ręku chorągiew z krzyżem. Jego ciało o doskonale oddanej anatomii jest podobne do greckich posągów. Pociągła twarz z szeroko otwartymi oczami jest wzorowana na bizantyjskich mozaikach. Postać Zbawiciela jest hieratyczna i pełna mocy. Z lewej strony Chrystusa znajduje się bezlistne drzewo, z prawej pokryte liśćmi na znak odradzającej się przyrody. W dolnej części obrazu zostali przedstawieni czterej rzymscy żołnierze śpiący w niewygodnych pozach. Według tradycji drugi żołnierz od lewej to autoportret artysty, głowa oparta na drzewcu sztandaru Chrystusa oddaje jego stosunek do wiary.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zmartwychwstanie_(obraz_Piera_della_Francesca)
  • 0,6 MB
  • 14 wrz 19 18:26
Zwiastowanie – olejny obraz niderlandzkiego malarza Jana van Eycka datowany na lata 1434-1436. Znajduje się obecnie w National Gallery of Art (Stany Zjednoczone). Pierwotnie obraz został namalowany na desce, ale został przeniesiony na płótno. Uważa się, że stanowił jedno ze skrzydeł tryptyku.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zwiastowanie_(obraz_Jana_van_Eycka,_Waszyngton)
  • 131 KB
  • 14 wrz 19 18:26
Spis ludności w Betlejem – obraz namalowany przez Pietera Bruegla Starszego w 1566 roku. W charakterystyczny dla siebie sposób opisane w Ewangelii świętego Łukasza (Łk 2, 1-5) wydarzenie artysta umiejscowił w zimowej scenerii, którą tworzy typowy dla Niderlandów małomiasteczkowy krajobraz. Dzieło znajduje się w zbiorach Królewskich Muzeów Sztuk Pięknych w Brukseli.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Spis_ludno%C5%9Bci_w_Betlejem
  • 15,7 MB
  • 14 wrz 19 18:26
W 1896 roku powstaje inne wielkie dzieło mistrza – Te tamari no atua, co w wolnym tłumaczeniu oznacza Dziecko Boga, Narodziny Chrystusa. Pahura leży tutaj zmęczona porodem, na barwnej pościeli, w otoczeniu zwierząt gospodarnych. Jej głowę zdobi ledwie widoczny nimb, wzrok kieruje w stronę nowo narodzonego dziecka. Namalowanie chrześcijańskiej sceny, przełożonej na tahitańską kulturę było bardzo odważnym posunięciem. W owym czasie Gauguin uważał, że wszystkie religie świata są do siebie w pewien sposób bardzo podobne, a zadaniem artysty jest interpretować je na nowo. Uważał, że Bóg nie należy do świata nauki, ani do logików, lecz do poetów i malarzy, do królestwa marzeń i snów. Swe teorie spisał w eseju The Catholic Church and Modern Times.

https://niezlasztuka.net/o-sztuce/gauguin-cezanne-daumier-wiwat-samoucy/
  • 1,0 MB
  • 14 wrz 19 17:23
Trzeci maja 1808 lub Rozstrzeliwanie na wzgórzu księcia Pío – (hiszp. El tres de mayo de 1808 en Madrid lub Los fusilamientos en la montaña del Príncipe Pío) obraz hiszpańskiego malarza Francisca Goi. W literaturze polskojęzycznej obraz znany jest również pod tytułem Rozstrzelanie powstańców madryckich (3 maja 1808 roku) lub Rozstrzelanie powstańców madryckich na wzgórzu Príncipe Pío.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzeci_maja_1808
  • 9,7 MB
  • 13 wrz 19 17:07
Aranżacja szarości i czerni nr 1: matka artysty (ang. Arrangement in Grey and Black No. 1: The Artist's Mother) znany pod potocznym tytułem jako Matka Whistlera (Whistler’s Mother) to obraz olejny amerykańskiego malarza Jamesa McNeilla Whistlera namalowany w 1871, znajdujący się w zbiorach Musée d’Orsay. Jest to najbardziej znany obraz artysty[1] i jeden z najsłynniejszych amerykańskich obrazów znajdujących się poza granicami Stanów Zjednoczonych,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Matka_Whistlera
  • 6,4 MB
  • 13 wrz 19 17:07
Wiosna (La Primavera) – obraz włoskiego malarza renesansowego Sandro Botticellego.

Obraz komponował się w serie obrazów o tematyce mitologicznej, jakie stworzył po 1470 roku Botticelli w wyniku zainteresowania się kulturą antyczną, zwłaszcza postacią bogini Wenus. W tym samym okresie powstały dzieła Mars i Wenus, Narodziny Wenus i Wiosna. Według historyka Zygmunta Waźbińskiego obraz był ilustracją ziemskiego królestwa Wenus[1]. Został on zamówiony do willi di Castanello, która należała do Lorenza i Giovanniego di Perifrancesco. Czas powstania dzieła określa się w latach 1470–1482, przy czym J.R. Hale podaje przedział czasowy 1470–1480[2], Stefano Zuffi lata 1477–1482[3], Susanna Buricchi lata 1481–1482[4], a Rolf Tomana ok. roku 1482[5]. Umberto Fortis z muzeum Uffizi ocenia powstanie obrazu na lata 1477–1478.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiosna_(obraz_Sandra_Botticellego)
  • 35,3 MB
  • 13 wrz 19 16:54
Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha lub Straż nocna albo Wymarsz strzelców – obraz holenderskiego malarza Rembrandta Harmenszoona van Rijn. Obecnie znajduje się w zbiorach Rijksmuseum (hol. Muzeum Narodowe) w Amsterdamie. Namalowane w 1642 roku dzieło przedstawia kompanię straży obywatelskiej z Amsterdamu z połowy XVII wieku. Członkami tej kompanii, dowodzonej przez Fransa Banningh Cocqa, byli kupcy handlujący suknami, a sam obraz odznacza się nowatorskim na owe czasy przedstawieniem portretowanych ludzi. Zamiast grupy uszykowanej paradnie "wszerz", Rembrandt przedstawił na swoim obrazie członków Straży w ruchu, wychodzących prawdopodobnie na służbę.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kompania_Fransa_Banninga_Cocqa_i_Willema_van_Ruytenburcha
  • 3,6 MB
  • 13 wrz 19 16:49
Bal w Moulin de la Galette (fr. Bal du moulin de la Galette) – obraz olejny o wymiarach 131 × 175 cm, autorstwa francuskiego malarza impresjonisty Auguste’a Renoira, namalowany w roku 1876.

Jedna z trzech wersji obrazu została namalowana w 1876 r. Modelami byli, podobnie jak w innych dziełach, przyjaciele artysty. Bal du moulin de la Galette, mniejsza wersja dzieła, znajduje się obecnie w Musée d’Orsay. Większa zaś w John Hay Whitney Collection w Nowym Jorku. Obraz był wcześniej własnością Chocqueta. Większa wersja, zaprezentowana na trzeciej wystawie impresjonistów w 1877 roku, została przekazana Muzeum Luwru przez Gustave’a Caillebote'a w testamencie napisanym w listopadzie 1876. Podobnie stało się z innymi obrazami zmarłego w wieku dwudziestu siedmiu lat kolekcjonera.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bal_w_Moulin_de_la_Galette
  • 0,6 MB
  • 13 wrz 19 15:47
Pocałunek (fr. Le Baiser) – rzeźba Auguste Rodina, wykonana w marmurze, przedstawiająca parę w akcie pocałunku. Rzeźba została wykonana na wniosek francuskiego rządu, na paryską wystawę EXPO w 1889 roku. Jest eksponowana w Muzeum Rodina w Paryżu

https://pl.wikipedia.org/wiki/Poca%C5%82unek_(rze%C5%BAba_Rodina)
  • 96 KB
  • 13 wrz 19 12:59
Wenus z lustrem (Wenus przy lustrze, Toaleta Wenus, Rokeby Wenus) – portret olejny Diega Velázqueza z ok. 1650 roku.

Malowanie nagich kobiet przez hiszpańskich artystów było, z powodu inkwizycji i kar (ekskomuniki lub banicji), bardzo niebezpieczne. To dlatego do dnia dzisiejszego przetrwało bardzo niewiele aktów z XVI- i XVII-wiecznej Hiszpanii. Jest to jedyny znany akt autorstwa Velázqueza i jeden z dwóch aktów zachowanych z tego okresu. Autorem drugiego był Francisco Goya, a jego tytuł to Maja rozebrana.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wenus_z_lustrem_(obraz_Diega_Vel%C3%A1zqueza)
  • 2,3 MB
  • 13 wrz 19 12:54
Le Déjeuner sur l'herbe - Śniadanie na trawie

Obraz przedstawia nagą kobietę i dwóch kompletnie ubranych mężczyzn siedzących na trawie podczas śniadania na łonie natury. Mężczyźni rozmawiają ze sobą, natomiast obnażona kobieta śmiało i bez skrępowania patrzy w stronę widza. Druga postać kobieca brodzi w wodzie i wydaje się być zajęta toaletą. Sylwetki czterech postaci tworzą trójkąt, kompozycja obrazu jest statyczna i piramidalna. Scena ma miejsce w paryskim lasku lub parku, dominują barwy ciemne i stonowane odcienie zieleni. Jedynie jasna sylwetka nagiej kobiety ostro kontrastuje z całością sceny i koncentruje na sobie uwagę widza. W lewym dolnym rogu obrazu, na pierwszym planie, autor umieścił martwą naturę, na którą składają się koszyk z rozrzuconymi wiktuałami i pomięta, niebieska suknia.

Postać myjącej się kobiety wydaje się za duża, gdyż autor świadomie zrezygnował z tradycyjnej perspektywy. Całość malowana jest barwnymi plamami, jedynie akt w centrum przedstawiony jest w sposób zbliżony do rysunku. Lekko uśmiechnięta twarz nagiej kobiety robi wrażenie przerysowanej, jej ciało ukazane zostało naturalistycznie, bez idealizacji.

Do obrazu pozowała modelka i malarka Victorine Meurent. Mężczyźni to brat artysty Gustave oraz przyszły szwagier, rzeźbiarz holenderski Ferdinand Leenhoff. Do drugiej postaci kobiecej pozowała prawdopodobnie żona Maneta, Suzanne.

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aniadanie_na_trawie
  • 4,0 MB
  • 13 wrz 19 12:48
Krzyk (norw. Skrik) – obraz ekspresjonistyczny namalowany w 1893 r. przez norweskiego artystę Edvarda Muncha. Wielu krytyków sztuki uznało, że Krzyk to największe dzieło Muncha. Ich zdaniem obraz przedstawia współczesnego człowieka przeszytego bólem egzystencjalnym. Krajobraz w tle przedstawia fiord w pobliżu Oslo, widoczny ze wzgórza Ekeberg. Obrazowi nadawano też tytuł Płacz.

Krzyk, obok takich obrazów, jak Mona Lisa Leonarda da Vinci czy Słoneczniki Vincenta van Gogha, należy do najbardziej znanych obrazów na świecie. Jest uważany za arcydzieło ekspresjonizmu.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzyk_(obraz)
  • 90 KB
  • 13 wrz 19 12:44
Dawid – rzeźba Michała Anioła przedstawiająca biblijnego Dawida bezpośrednio przed walką z Goliatem. Uchodzi za jedno z najważniejszych dzieł renesansowej rzeźby. Obok Piety jest najbardziej znaną rzeźbą tego artysty. Posąg Dawida ma 5,17 metra wysokości[1], wykonany został z dbałością o detale – artysta wyrzeźbił nawet naczynia krwionośne.

Wiosną 1501, po powrocie do Florencji, Michał Anioł podpisał umowę z zarządem katedry florenckiej na wykonanie rzeźby, którą rozpoczął 13 września. Do pracy wykorzystał złom marmuru, który wcześniej był powierzony Agostinowi di Duccio. Podobno kiedy Buonarroti zobaczył kamień, powiedział: „Widzę rzeźbę, teraz muszę tylko odrzucić to, co zbędne”. Prace nad Dawidem trwały do 1504.

Artysta w trakcie pracy był często krytykowany, co doprowadzało go do furii. Jeden z możnych florentczyków, Gonfaloniere Soderini, zarzucił rzeźbiarzowi, że posąg ma krzywy nos. Michał Anioł wziął w rękę odrobinę pyłu marmurowego, dłuto i zaczął na niby poprawiać nos Dawida, po czym zapytał: „Czy teraz jest dobrze?”, na co usłyszał odpowiedź Soderiniego: „Można rzec, że teraz ta twarz będzie żyła i że to ja nadałem jej życie”.

Po ukończeniu, 8 września 1504 posąg stanął obok wejścia do Palazzo Vecchio na Piazza della Signoria we Florencji, symbolizując wolność zdobytą przez mieszkańców miasta i gotowość do jej obrony. Dawid stał tam przez 369 lat. W 1873 przeniesiono go do specjalnej Trybuny Dawida w Galleria dell’Accademia w celu ochrony przed gołębiami i zastąpiono kopią, która stoi tam do dziś.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dawid_(rze%C5%BAba)
  • Pobierz folder
  • Aby móc przechomikować folder musisz być zalogowanyZachomikuj folder
  • dokumenty
    0
  • obrazy
    29
  • pliki wideo
    0
  • pliki muzyczne
    0

29 plików
89,2 MB




Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (29)Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (29)
Zgłoś jeśli naruszono regulamin
W ramach Chomikuj.pl stosujemy pliki cookies by umożliwić Ci wygodne korzystanie z serwisu. Jeśli nie zmienisz ustawień dotyczących cookies w Twojej przeglądarce, będą one umieszczane na Twoim komputerze. W każdej chwili możesz zmienić swoje ustawienia. Dowiedz się więcej w naszej Polityce Prywatności