-
674 -
392 -
67461 -
369
68944 plików
210,76 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Jan Paweł II – właśc. Karol Wojtyła, przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach, małej miejscowości pod Krakowem. Tam też ochrzczony. Imię Karol rodzice wybrali mu, by uczcić ostatniego cesarza Austrii, Karola Habsburga. Żyli skromnie. Jedynym żywicielem rodziny był ojciec, zajmujący funkcję porucznika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień. Młody Karol cieszył się sympatią, przejawiając talent do sportu, który wyraźnie go pociągał. Podobnie było z nauką w gimnazjum, gdzie nie miał żadnych problemów edukacyjnych, do tego zdradzał zainteresowania religijne. Szczególnie interesowała go polonistyka, w związku z czym podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zamieszkał więc w Krakowie.
Tymczasem wybuchła wojna, a na domiar złego po śmierci ojca w 1941 roku Karol Wojtyła pozostał bez rodziny i środków do życia. Podejmował wówczas wysiłki edukacyjne, by kształcić się najbardziej jak to tylko możliwe. Działał wówczas w konspiracji Teatr Rapsodyczny, pod auspicjami podziemnej organizacji narodowo-katolickiej Unia. Tam też się udzielał. Oddawał się przy tym działalności poetyckiej, która ukazywała się pod pseudonimem Andrzej Jawień. Miało się okazać, że pasja poetycka przetrwała u niego długie lata.
Nie mogło to być rzecz jasna źródło utrzymania, dlatego Karol podjął pracę jako pracownik fizyczny, początkowo w kamieniołomie w Zakrzówku, później w zakładach chemicznych, a następnie w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim, mając już wówczas w perspektywie posługę kapłańską.
W 1942 roku, ciągle pracując, zasilił Metropolitalne Seminarium Duchowne w Krakowie. Stawiał wyraźnie na swe gruntowne wykształcenie, co spowodowało, że w końcu rozpoczął konspiracyjne studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 roku został subdiakonem, by tuż potem przyjąć święcenia kapłańskie.
Po wojnie wyruszył do Rzymu celem podjęcia studiów na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu). W roku 1948 ukończył studia z dyplomem summa cum laude.
W roku 1949 przeniesiono go do parafii św. Floriana w Krakowie. Wyszedł tam z inicjatywą chóru gregoriańskiego, który dzięki niemu powstał. Rozwijał przy tym swoją pasję do gór, ale przede wszystkim do teologii, w związku z czym w 1948 roku otrzymał tytuł doktora teologii. Rozpoczął wówczas od razu przewód habilitacyjny, ukończony w 1957 roku, natomiast już rok wcześniej objął za to katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Rok 1958 był dla Karola Wojtyły przełomowy, bowiem został wówczas mianowany biskupem pomocniczym Krakowa oraz biskupem tytularnym Umbrii. Niestrudzenie pracował, dzięki czemu powstały jego prace teologiczne, jak między innymi „Miłość i odpowiedzialność” z roku 1960 oraz dziewięć lat później „Osoba i czyn”. Wziął też czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II.
Jeszcze w roku 1963 Karola Wojtyłę mianowano arcybiskupem metropolitą krakowskim. Następnie został mianowany kardynałem. Jego kościołem tytularnym został kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie. Był to powód, dla którego rozpoczął pracę wizytacyjną parafii i klasztorów. To wówczas, w roku 1965 Karol Wojtyła otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Odznaczał się dobrym i ścisłym utrzymywaniem kontaktów z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem artystycznym i naukowym. Wzrastała dzięki temu jego myśl humanistyczna, dojrzewał jako twórca i myśliciel. Zbudował w ten sposób autorytet, będąc obok Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego postacią najważniejszą Episkopatu Polski, metropolitą krakowskim.
Został wybrany papieżem 16 października 1978 roku około godziny 17.15. Mszę św. inaugurującą pontyfikat transmitowano radiem i telewizją na wszystkie kontynenty. Nabrało to wyjątkowego znaczenia w kraju, gdzie wybór papieża oznaczał całkowite novum w sytuacji wierzących.
Rozpoczął się wówczas pontyfikat pierwszego polskiego papieża, którego wybór kazał inaczej spojrzeć nie tylko na jego własną sylwetkę, ale całą geopolitykę, bowiem określił kształt polityki zarówno w Polsce, jak i na świecie, papieża, który odbył 102 pielgrzymki zagraniczne na wszystkich kontynentach i do krajów, gdzie głowa państwa Watykańskiego pojawiała się pierwszy raz. Rozmach jego pontyfikatu określał choćby sam fakt, że zdążył mianować 232 kardynałów oraz ogłosić 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków) i 478 świętych. Te nieprawdopodobne dane dotyczyły też jego twórczości, ponieważ oprócz 43 listów apostolskich, napisał 11 konstytucji, 14 adhortacji i aż 14 encyklik.
Za punkt orientacyjny swego pontyfikatu Jan Paweł II przyjął orędzia do młodzieży, którym poświęcił szczególną uwagę. Wpłynął na przykład całokształtem swej działalności na fakt, iż ONZ ogłosiła w 1985 roku Międzynarodowym Rokiem Młodzieży. Wówczas to Jan Paweł II napisał list apostolski na temat roli młodości jako okresu szczególnego kształtowania drogi życia, zapoczątkowując tradycję Światowych Dni Młodzieży. Warto też w tym miejscu zaznaczyć, że był jak na papieża bardzo młody, bo w momencie wyboru na głowę Kościoła miał zaledwie 58 lat.
Budził tymczasem nienawiść pewnych kręgów politycznych, był bowiem solą w oku ustrojów totalitarnych. 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie turecki zamachowiec wystrzelił w jego kierunku z małej odległości pociski, godzące go w dwa miejsca, nieomal śmiertelnie. Operacja ratująca mu życie trwała kilka godzin, po czym już nigdy nie miał dojść do pełni sił witalnych. Później odwiedził zamachowca w więzieniu, któremu wybaczył i poświęcił modlitwę. Od tamtego momentu cierpienie zostało również tematem wielu papieskich przemyśleń, co odnalazło też swoje miejsce w publikacjach. Swój stan zdrowia powierzył Matce Boskiej Fatimskiej.
Początek lat 90. przyniósł niestety chorobę Parkinsona. Ani myślał jednak o rezygnacji ze swej funkcji, podczas gdy stan jego zdrowia systematycznie się pogarszał. Bywał często w szpitalu. Drastycznie stan jego zdrowia pogorszył się wraz z nadejściem lat dwutysięcznych. Medycyna stawała się wobec stanu jego zdrowia bezradna.
2 kwietnia 2005 roku o godz. 21,37 Jan Paweł II, pomimo modlitw tysięcy zgromadzonych wiernych, zmarł.
Jeszcze tego samego roku Benedykt XVI uruchomił natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, tym samym udzielił dyspensy w związku z koniecznością zachowania w takich przypadkach pięcioletniego okresu od śmierci kandydata, jaki przewiduje prawo kanoniczne. W roku 2009 papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II, który był równoznaczny z zamknięciem zasadniczej części jego procesu beatyfikacyjnego, a to w związku z cudem uzdrowienia przez Jana Pawła cierpiącej zakonnicy.
W dniu 30 września roku 2013 papież Franciszek ogłosił, że kanonizacja Papieża-Polaka odbędzie się w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie. Co też się stało.
Tymczasem wybuchła wojna, a na domiar złego po śmierci ojca w 1941 roku Karol Wojtyła pozostał bez rodziny i środków do życia. Podejmował wówczas wysiłki edukacyjne, by kształcić się najbardziej jak to tylko możliwe. Działał wówczas w konspiracji Teatr Rapsodyczny, pod auspicjami podziemnej organizacji narodowo-katolickiej Unia. Tam też się udzielał. Oddawał się przy tym działalności poetyckiej, która ukazywała się pod pseudonimem Andrzej Jawień. Miało się okazać, że pasja poetycka przetrwała u niego długie lata.
Nie mogło to być rzecz jasna źródło utrzymania, dlatego Karol podjął pracę jako pracownik fizyczny, początkowo w kamieniołomie w Zakrzówku, później w zakładach chemicznych, a następnie w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim, mając już wówczas w perspektywie posługę kapłańską.
W 1942 roku, ciągle pracując, zasilił Metropolitalne Seminarium Duchowne w Krakowie. Stawiał wyraźnie na swe gruntowne wykształcenie, co spowodowało, że w końcu rozpoczął konspiracyjne studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1946 roku został subdiakonem, by tuż potem przyjąć święcenia kapłańskie.
Po wojnie wyruszył do Rzymu celem podjęcia studiów na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu). W roku 1948 ukończył studia z dyplomem summa cum laude.
W roku 1949 przeniesiono go do parafii św. Floriana w Krakowie. Wyszedł tam z inicjatywą chóru gregoriańskiego, który dzięki niemu powstał. Rozwijał przy tym swoją pasję do gór, ale przede wszystkim do teologii, w związku z czym w 1948 roku otrzymał tytuł doktora teologii. Rozpoczął wówczas od razu przewód habilitacyjny, ukończony w 1957 roku, natomiast już rok wcześniej objął za to katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Rok 1958 był dla Karola Wojtyły przełomowy, bowiem został wówczas mianowany biskupem pomocniczym Krakowa oraz biskupem tytularnym Umbrii. Niestrudzenie pracował, dzięki czemu powstały jego prace teologiczne, jak między innymi „Miłość i odpowiedzialność” z roku 1960 oraz dziewięć lat później „Osoba i czyn”. Wziął też czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II.
Jeszcze w roku 1963 Karola Wojtyłę mianowano arcybiskupem metropolitą krakowskim. Następnie został mianowany kardynałem. Jego kościołem tytularnym został kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie. Był to powód, dla którego rozpoczął pracę wizytacyjną parafii i klasztorów. To wówczas, w roku 1965 Karol Wojtyła otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Odznaczał się dobrym i ścisłym utrzymywaniem kontaktów z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem artystycznym i naukowym. Wzrastała dzięki temu jego myśl humanistyczna, dojrzewał jako twórca i myśliciel. Zbudował w ten sposób autorytet, będąc obok Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego postacią najważniejszą Episkopatu Polski, metropolitą krakowskim.
Został wybrany papieżem 16 października 1978 roku około godziny 17.15. Mszę św. inaugurującą pontyfikat transmitowano radiem i telewizją na wszystkie kontynenty. Nabrało to wyjątkowego znaczenia w kraju, gdzie wybór papieża oznaczał całkowite novum w sytuacji wierzących.
Rozpoczął się wówczas pontyfikat pierwszego polskiego papieża, którego wybór kazał inaczej spojrzeć nie tylko na jego własną sylwetkę, ale całą geopolitykę, bowiem określił kształt polityki zarówno w Polsce, jak i na świecie, papieża, który odbył 102 pielgrzymki zagraniczne na wszystkich kontynentach i do krajów, gdzie głowa państwa Watykańskiego pojawiała się pierwszy raz. Rozmach jego pontyfikatu określał choćby sam fakt, że zdążył mianować 232 kardynałów oraz ogłosić 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków) i 478 świętych. Te nieprawdopodobne dane dotyczyły też jego twórczości, ponieważ oprócz 43 listów apostolskich, napisał 11 konstytucji, 14 adhortacji i aż 14 encyklik.
Za punkt orientacyjny swego pontyfikatu Jan Paweł II przyjął orędzia do młodzieży, którym poświęcił szczególną uwagę. Wpłynął na przykład całokształtem swej działalności na fakt, iż ONZ ogłosiła w 1985 roku Międzynarodowym Rokiem Młodzieży. Wówczas to Jan Paweł II napisał list apostolski na temat roli młodości jako okresu szczególnego kształtowania drogi życia, zapoczątkowując tradycję Światowych Dni Młodzieży. Warto też w tym miejscu zaznaczyć, że był jak na papieża bardzo młody, bo w momencie wyboru na głowę Kościoła miał zaledwie 58 lat.
Budził tymczasem nienawiść pewnych kręgów politycznych, był bowiem solą w oku ustrojów totalitarnych. 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie turecki zamachowiec wystrzelił w jego kierunku z małej odległości pociski, godzące go w dwa miejsca, nieomal śmiertelnie. Operacja ratująca mu życie trwała kilka godzin, po czym już nigdy nie miał dojść do pełni sił witalnych. Później odwiedził zamachowca w więzieniu, któremu wybaczył i poświęcił modlitwę. Od tamtego momentu cierpienie zostało również tematem wielu papieskich przemyśleń, co odnalazło też swoje miejsce w publikacjach. Swój stan zdrowia powierzył Matce Boskiej Fatimskiej.
Początek lat 90. przyniósł niestety chorobę Parkinsona. Ani myślał jednak o rezygnacji ze swej funkcji, podczas gdy stan jego zdrowia systematycznie się pogarszał. Bywał często w szpitalu. Drastycznie stan jego zdrowia pogorszył się wraz z nadejściem lat dwutysięcznych. Medycyna stawała się wobec stanu jego zdrowia bezradna.
2 kwietnia 2005 roku o godz. 21,37 Jan Paweł II, pomimo modlitw tysięcy zgromadzonych wiernych, zmarł.
Jeszcze tego samego roku Benedykt XVI uruchomił natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, tym samym udzielił dyspensy w związku z koniecznością zachowania w takich przypadkach pięcioletniego okresu od śmierci kandydata, jaki przewiduje prawo kanoniczne. W roku 2009 papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II, który był równoznaczny z zamknięciem zasadniczej części jego procesu beatyfikacyjnego, a to w związku z cudem uzdrowienia przez Jana Pawła cierpiącej zakonnicy.
W dniu 30 września roku 2013 papież Franciszek ogłosił, że kanonizacja Papieża-Polaka odbędzie się w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie. Co też się stało.
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (31)
