Ziemia z nieba

Ziemia z nieba to fascynujący, 4-częściowy film przyrodniczy. Piękny, ale też i realistyczny portret naszej planety. Pomysłodawcą tego projektu jest Yann-Arthus Bertrand, autor słynnego cyklu zdjęć "Ziemi z nieba". Człowiek, które swoje życie poświęcił fotografowaniu Ziemi, postanowił przyjrzeć się jej z innej perspektywy. Za przewodników służą mu ludzie zaangażowani w działalność na rzecz ochrony środowiska. Odwiedzając kolejne miejsca na Ziemi Yann-Arthus Bertrand poznaje nie tylko piękno natury, ale też smutną, czasami zatrważającą prawdę o zagrożeniach, z którymi się ona zmaga.

cz. 4 Chrońmy Ziemię

Tsingi de Bemaraha, Region Morondava, Madagaskar ( S 18°47' E 45°03' )

Po zachodniej stronie Madagaskaru znajduje się przedziwny mineralny las Tsingy de Bermaraha. Tworzą go krasowe formy powstałe wskutek erozji i deszczów o kwaśnym odczynie. Stopniowo rozpuściły one wapienną skałę oraz wyrzeźbiły iglice, których wysokość dochodzi nawet do 30 metrów. Od 1927 roku obszar ten jest ścisłym rezerwatem, a w 1990 został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Przyrody UNESCO. W tym labiryncie, dla człowieka niemal całkowicie niedostępnym (stąd jego nazwa, tsingy oznacza bowiem w języku malgarskim "stąpać na palcach"), znajdują schronienie flora i fauna niespotykane w innych miejscach. Żyją tam również gatunki wciąż bardzo słabo rozpoznane przez badaczy oraz zaliczane do reliktów. Madagaskar, zwany też Wielką Wyspą, jest fragmentem lądu o powierzchni 587 000 km2, który 100 mln lat temu oddzielił się podczas dryfu kontynentów od południowej części Afryki i przesunął na Ocean Indyjski. Rozwinęła się tam zróżnicowana, niepowtarzalna flora i fauna o charakterze endemicznym - ponad 80% z ok. 10 tys. gatunków roślin i prawie 1200 gatunków żyjących na wyspie zwierząt występuje wyłącznie na tym obszarze. Jednak blisko 300 spośród nich grozi wyginięcie.

cz. 2 Błękitne złoto

Ławica piasku w strefie przybrzeżnej wyspy Whitsunday, Queensland, Australia ( S 20°17' E 148°59' )

W wąskim przesmyku oddzielającym oddalona o 30 km Wielką Rafę Koralową od wybrzeża Queensland w północno-wschodniej Australii rozsiane są niezliczone wysepki, zarówno koralowe, jak i kontynentalne. Przed 10 tysiącami lat, zanim poziom mórz podniósł się pod koniec ostatniego zlodowacenia, część z tych wysp była pasmem wzgórz ciągnącym się wzdłuż brzegów australijskiej płyty kontynentalnej. Wśród 74 wysp największa jest Whitsunday, której powierzchnia wynosi 109 km2. Tworzą one archipelag o tej samej nazwie. Nadał ją brytyjski żeglarz James Cook, który odkrył je w 1770 roku w niedzielę, w dniu Zielonych Świątek. Podobnie jak na przedstawionej na zdjęciu plaży White Haven cała strefa przybrzeżna wysepek jest pokryta niezwykle białym piaskiem tworzonym głównie przez osady koralowe. Obszar ten należy do Parku Morskiego Rafy Koralowej, w którym goszczą dwa miliony turystów rocznie. Dzięki ścisłemu przestrzeganiu zasad ochrony środowiska ruch turystyczny w bardzo niewielkim stopniu wpływa na równowagę tego wrażliwego ekosystemu. Niestety, powtarzające się inwazje rozgwiazd zwanych korona cierniową, zjawisko, którego przyczynę trudno wyjaśnić, doprowadziły w ciągu 30 lat do zniszczenia 20% raf koralowych.