Irak w kawałkach.avi

Wyciszony, pozbawiony nachalnych ujęć, a jednak robiący ogromne wrażenie dokument Jamesa Longleya ukazuje życie codzienne w powojennym Iraku w trzech aktach.

Reżyser wie, że aby zostać wysłuchanym, należy przebić się przez barierę znieczulenia, jaka wytworzyła się w ludziach Zachodu, codziennie bombardowanych migawkami z okupowanego kraju. Longley udowadnia, że o Iraku można opowiedzieć w sposób, który nie przypomina telewizyjnego newsa. Dlatego dokumentalną obserwację reżyser łączy z próbą odtworzenia subiektywnych odczuć Irakijczyków. Obrazy przepływają nerwowym rytmem np. gdy zbliżamy się do amerykańskiego patrolu, a stają się statyczne, kiedy oglądamy świat z perspektywy prowincji, dalekiej od działań zbrojnych.

Widzimy trzy fragmenty mozaiki, w którą zamienił się kraj pod amerykańską okupacją. Opis irackiej rzeczywistości tworzy codzienność mieszkańców Bagdadu, opowieść o rosnących w siłę zwolenników przywódcy Szyitów, Moqtady al-Sadra w Naseriji oraz opowieść o Kurdach, w których obudzono nadzieję na własne państwo. Pierwsza część filmu pokazuje świat 11-letniego Mohammeda, pomocnika w warsztacie samochodowym. Pół analfabeta, pół sierota, uważnie przygląda się starszym komentującym rzeczywistość i okupantom nerwowo żującym gumy. Bagdad widziany jego oczami to miasto zamieszkiwane przez ludzi idealizujących czasy reżimu i utrwalających podziały między sobą. Sceną takich podziałów stały się także, zdominowane przez Szyitów, Naserija i Nadjaf. Kamera rejestruje rosnące notowania Sadrystów, ich próby wpływania na lokalnych polityków, pełne gorących słów wiece i siłowe sposoby przekonywania do siebie zwykłych ludzi. Podsycane przez amerykańską administrację napięcia pomiędzy Irakijczykami zbliżają się do temperatury wrzenia.