►HOPKINS Bernard[28]

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Legenda boksu- Bernard Hopkins nie przestaje zadziwiać wszystkich
swoją formą, utrzymywaną wciąż
na najwyższym poziomie,
mimo upływu czasu.
Ponad dwa lata temu pobił rekord słynnego
Georga Foremana, i stał się najstarszym
zdobywcą mistrzowskiego pasa
(po wygraniu rewanżu z Pascalem).
Miał wtedy 46 lat.
W styczniu br. skończył 48-y rok życia
i oto kolejny raz stanął do walki o tytuł
mistrza świata IBF w wadze półciężkiej.
Podobnie jak przed dwoma laty, w starciu z dużo młodszym
przeciwnikiem wyglądał jak profesor karcący
nieopierzonego młokosa. Słynący z mocnego uderzenia
Tavoris Cloud był bezradny wobec bokserskiego sprytu
i ringowego doświadczenia Kata, który praktycznie robił
z nim co chciał i to nawet zbytnio się nie wysilając.
Tak wspaniałe przygotowanie fizyczne w tym wieku jest
ze wszech miar godne podziwu.
Tym samym "The Executioner" jeszcze bardziej
wyśrubował swój dotychczasowy rekord i w wieku
48 lat jest najstarszym zdobywcą tytułu
bokserskiego mistrza świata.
Jak można się było domyślać Hopkins nie zamierza
na tym poprzestawać.
W planach ma pobicie bardo leciwego już rekordu
Archie'go Moora, który będąc mistrzem świata
stoczył swoją ostatnią walkę ( i to wygraną przez
KO w trzeciej rundzie) w wieku 50 lat.
Patrząc obecnie na Hopkinsa wydaje się to
jak najbardziej prawdopodobne.

KLASYKA GATUNKU,
a zarazem wielki dramat "Złotego Chłopca".
Mimo wspaniałego przygotowania
doznaje on bardzo
przykrej, pierwszej
porażki przez nokaut
po piorunującym
uderzeniu na wątrobę!
Chyba każdy fan boksu na zawsze zapamięta
ten obrazek, gdy Oscar leżąc ze wściekłością
uderza w ring, tłumiąc grymas bólu.
Niewątpliwie to pozycja obowiązkowa
wśród miłośników gatunku!

Kolejny skandal sędziowski w walce o tytuł . To naprawdę haniebne, że tak utytułowanemu pięściarzowi jak legendarny Kat - Bernard Hopkins, u schyłku jego wspaniałej kariery , w świetle jupiterów - na bezczela - kradnie się, jak najbardziej zasłużony, tytuł najstarszego panującego mistrza świata. Wyższość Hopkinsa niemal w każdym z aspektów bokserskiego rzemiosła była wyraźnie widoczna przez przeważającą część walki (po za dwoma pierwszymi rundami, w których był dwukrotnie niesłusznie liczony po ciosach w tył głowy).
Po 12-tu rundach dominacja Amerykanina była oczywista dla wszystkich prócz sędziów, którzy wydrukowali remis premiujący gospodarzy i dotychczasowego mistrza. Kolejny raz sędziowie premiują boksera walczącego u siebie bonusem kilku punktów dopisanych za friko.
.