Principati di Moldavia e Vallachia (1782).djvu

Principati di Moldavia, e Vallachia
Fratti dalle Carte dell'Impero Ottomano
del Sig.r: Rizzi Zanoni
Venezia 1782
Presso Antonio Zatta
Con Privilegio dell'Eccmo Senato

Włoska mapa Mołdawii i Wołoszczyzny 1782 roku.
Na mapie kolorem czerwonym obwiedziono granice Wołoszczyzny, kolorem żółtym - Mołdawię, a kolorem zielonym - ówczesną Besarabię (czyli osmańsko-turecką prowincję Budziak - tj. ziemie nad Morzem Czarnym położone pomiędzy ujściami Dunaju i Dniestru).
Hospodarstwo Mołdawskie (1359-1859) i Hospodarstwo Wołoskie (1310-1859) od 1526 roku były lennami tureckiego Imperium Osmańskiego. Natomiast Besarabia została odebrana Mołdawii przez Turcję już pod koniec XV wieku (na tym terenie utworzono turecką prowincję Budziak). W roku 1775 północna część Mołdawii, czyli Bukownia została przyłączona do Austrii (czego jeszcze nie uwzględniono na mapie z 1782 roku). Pozostałe przedstawione na mapie obszary w latach 1806-1812 zostały zajęte przez Rosję. Po roku 1812 przy Rosji pozostał Budziak (na mapie opisany jako Bessarabia) i wschodnia część Mołdawii (czyli ziemie między rzekami Prut i Dniestr, które odtąd jako całość zaczęto nazywać Besarabią); natomiast Wołoszczyzna i zachodnia część Mołdawii wróciły pod panowanie tureckie jako księstwa lenne. W wyniku unii personalnej w 1859 roku nastąpiło połączenie obu prowincji w Zjednoczone Księstwa Mołdawii i Wołoszczyzny, które w 1862 roku w wyniku unii realnej stały się Księstwem Rumunii ze stolicą w Bukareszcie (formalnie księstwo było wciąż lennem Imperium Osmańskiego). W latach 1877-1878 Rumunia była sojusznikiem Rosji w wojnie rosyjsko-tureckiej dzięki czemu w traktacie pokojowym zawartym w Berlinie w 1878 roku uzyskała pełną niepodległość od Turcji oraz Dobrudżę (czyli wybrzeże Morza Czarnego położone na południe od ujścia Dunaju). W roku 1881 dotychczasowe księstwo zostało przekształcone w Królestwo Rumunii.