Zbyszek - oczekujący na powrót Jezusa Chrystusa!
widziany: 29.03.2024 16:06
-
17504 -
2071 -
15309 -
1875
37084 plików
420,44 GB
Jest to kontynuacja artykułu o nowonarodzeniu!
Czym są powtórne narodziny?
Na szczęście mamy wspaniałego Boga, który nie pozostawił nas samych. Bóg zapowiedział w Starym Przymierzu duchową odnowę, jaką szykuje dla Izraela i całej ludzkości.
W Ezech. 36:25-27 Bóg zapowiada:
I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.
Jer. 31:33-34
Lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich - mówi Pan - Odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę.
Oczyszczenie z grzechów, nowy duch we wnętrzu, nowe, mięsiste serce zamiast kamiennego, zdolne postępować według Bożych Praw, i Duch Boży mieszkający w człowieku, dzięki któremu każdy znać będzie Pana i mieć z nim bezpośrednią więź – to są cudowne obietnice nowego przymierza, jakie Bóg postanowił zawrzeć z ludzkością. Człowiek sam z siebie nie mógł zmienić swojego statusu przed Bogiem. Zgodnie z Bożym Prawem spoczywał na nim wyrok śmierci. Dlatego też to sam Bóg postanowił coś uczynić w kwestii człowieka i rozwiązać problem grzechu i duchowej śmierci.
Tym rozwiązaniem stał się Jezus Chrystus. Syn Boga przyszedł na świat, stał się człowiekiem i na swoim ciele poniósł karę za grzech ludzkości. W naszym zastępstwie poniósł śmierć na krzyżu i swoją krwią odkupił ludzkość. Poprzez Jego śmierć został spłacony dług jaki ciążył na ludzkości z powodu grzechu. Boża świętość nie pozwalała grzesznikowi przebywać w Jego obecności. Boża sprawiedliwość domagała się kary za grzech, ale Boża miłość sprawiła, że sam Bóg w osobie Syna przyszedł na ziemię i pojednał ze sobą świat. Chrystus stał się w ofiarą pojednawczą za grzech.
Jan 3:16-18
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.
2 Kor. 5:19
To znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania.
Ofiara Jezusa Chrystusa otworzyła zatem nam drogę powrotu do Boga, stanowiła bowiem doskonałe i wystarczające przebłaganie za nasze grzechy.
Hebr. 9:11-15 Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, Wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia. Bo jeśli krew kozłów i wołów oraz popiół z jałowicy przez pokropienie uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość, O ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu. I dlatego jest On pośrednikiem nowego przymierza, ażby gdy poniesiona została śmierć dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne.
Boża sprawiedliwość została zaspokojona. Stając dziś przed Bożym Tronem możemy usłyszeć wyrok „Niewinny! – cena została zapłacona! Usprawiedliwiony krwią Jezusa!”. Została usunięta bowiem przeszkoda, która odgradzała nas od Boga – grzech. W krwi Jesusa Bóg zawarł z ludzkością nowe przymierze (1 Kor 11:25), które zapowiadał Stary Testament. Odtąd stało się możliwe dla każdego pokutującego grzesznika, by doznać wszystkich skutków jakie to przymierze ze sobą niosło. Co było głównym skutkiem Nowego Przymierza? Pojednanie z Bogiem i duchowa odnowa. Oczywiście, by móc doświadczać tego, co Bóg dał ludzkości w nowym przymierzu, zawartym w krwi Jezusa, należy najpierw do tego przymierza przystąpić i to na Bożych warunkach. Nie chodzi tu o to, że musimy „zacząć coś robić”, by Bóg dał nam zbawienie.
Zbawienie jest niezasłużonym niczym darem. Otrzymujemy je za darmo z łaski Bożej (Ef 2:8-10). Jest całkowicie Bożym dziełem. Jednak warunkami przystąpienia do nowego przymierza, dostąpienia zbawienia i duchowej odnowy jest upamiętanie i wiara. Tematom tym, ze względu na ich ogromną wagę, poświecimy osobne artykuły w kąciku teologicznym.
Dziś przytoczę tylko kilka kluczowych fragmentów biblijnych o tym mówiących.
A potem, gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii.
Mar. 1:14-15
A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
Dz. Ap. 2:38
Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.
Mar. 16:16
Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Rzym. 10:9-11
Gdy grzesznik upamięta się (odwróci się od swych grzechów i nawróci do Boga) i przez wiarę w Jezusa przyjdzie przed Boży tron, Bóg obdarza go nowym życiem – następują nowe narodziny.
Wróćmy zatem do naszego pytania: czym są nowe narodziny?
Nowonarodzenie, to ponadnaturalne odrodzenie, ożywienie, wskrzeszenie umarłego ducha ludzkiego. To przejście od stanu śmierci duchowej do życia – duchowe zmartwychwstanie (Ef 2:1-5). Ożywienie to jest możliwe przez usprawiedliwienie (Rzym. 8:10) jakie w mocy Nowego Przymierza, dokonało się w Jezusie. Jest to Boży akt, przez który Bóg udziela pokutującemu grzesznikowi boskiego i duchowego życia, które doprowadza go do jedności z Bogiem i wprowadza do Bożej rodziny. Podczas rozmowy z Nikodemem Jezus zaskoczonemu starcowi, który mocno zastanawiał się, jak ma wejść z powrotem do łona matki, wyjaśnił: „co się narodziło z ciała jest ciałem, co z Ducha duchem”. Narodziny z ciała obdarzyły człowieka ludzką, cielesną naturą, naturą dziedziczoną po upadłym człowieku. By wejść do Bożego królestwa musimy narodzić się w Bożej rodzinie. Są to właśnie narodziny z Ducha, bądź nowe narodziny.
Ciało i duch należą do dwóch różnych światów i jedno nie może wytworzyć drugiego. Ludzka natura generuje tylko ludzką naturę i tylko Duch może stworzyć naturę duchową. Przeznaczeniem człowieka jest wieczne przebywanie z Bogiem, lecz grzeszna ludzka natura, o ile nie ulegnie przemianie, pozbawiona jest cech, które pozwalałyby jej przebywać w Królestwie Niebios. Dlatego ten niebiański żywot musi bezpośrednio zstąpić z góry od Boga, by przemienić człowieka i udostępnić mu wstęp do Królestwa. Biblia nazywa ten akt nowonarodzenia w różny sposób: narodziny z Boga, narodziny z Góry, narodziny z Ducha, nowe stworzenie w Jezusie, odrodzenie. Jest to narodzenie się do Bożej rodziny, gdy Bóg staje się naszym Ojcem a my stajemy się dziećmi Bożymi (Jan 1:12-13). Narodzony na nowo jest narodzony nie z woli ciała, nie z odziedziczonej grzesznej krwi, nie ze swoich wysiłków lub przez ludzką przemianę ale z woli Boga (J 1:13) W odrodzeniu tym człowiek staje się uczestnikiem boskiej natury (2P1:4).
Otrzymując nową naturę i nowe życie, staje się nowym stworzeniem. „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe”. (2 Kor. 5:17) Człowiek w swym duchu zostaje też odnowiony z powrotem do Bożego podobieństwa, od którego odpadł w Adamie (Kol 3:10; Rz. 12:2; Ef 4:23. Zostaje zbawiony od gniewu Bożego , uwolniony od mocy szatana. Następuje zmiana miejsca i pozycji z królestwa ciemności do królestwa światłości, z miejsca upadku, grzechu i potępienia „w Adamie” do miejsca odnowienia, usprawiedliwienia i zbawienia w Chrystusie. (Kol 1:13; J 3:17; Rz. 10:9-13; Ef 1:3-4; 2 Kor 5:17; Gal 6:15)
Odrodzenie jest blisko związane z upamiętaniem (nawróceniem) ale różni się od niego przez szczególne podkreślenie działania Bożego (udzielenie wierzącemu nowego życia). Nawrócenie to odwrócenie się od grzechu do sprawiedliwości. Nawrócenie zawsze towarzyszy odrodzeniu. Z tym że nawrócenie to odpowiedź grzesznika na Boże wezwanie do upamiętania, a odrodzenie to Boża odpowiedź na szczere nawrócenie - nowy Boży akt stwórczy w sercu pokutującego. Dzięki odrodzeniu wierzący staje się uczestnikiem nowej natury duchowej, która wyrażać się będzie w nowych zainteresowaniach i priorytetach. Ludzie odrodzeni troszczą się przede wszystkim o sprawy Boże, Jego słowo, Jego ludzi, Jego służbę chwałę i przede wszystkim o Niego samego. Doświadczają nowej mocy niezbędnej do opierania się grzechowi, do okazywania posłuszeństwa i służenia Bogu. To co było niemożliwym dla starej natury staje się możliwe w nowej.
Odrodzony człowiek :
- ma zwycięstwo nad światem – jego standardami i praktykami (1J 5:4; Jk 4:4)
- ma zwycięstwo nad grzechem i cielesną naturą. Nie jest już niewolnikiem grzechu (Rz 6:14; 1 J 2:14) Jeśli popełni grzech nie żyje w nim, ale szuka oczyszczenia krwią Jezusa (1J 1:5-7; 2:1-2)
- ma miłość do Boga i bliźnich (1 J 4:19; 3:14; 5:1-2; 4:21; Rz 5:5)
- będzie żyć sprawiedliwie (1 J 3:7; Mt 5:44-45)
- będzie miłować Boże Słowo i duchowe sprawy (Ps 119:97; 1 P 2:2; Kol 3:1-2)
- ma w sobie świadectwo Ducha Świętego, który w nim mieszka (Rz 8:16; Gal 4:6)
- będzie manifestować naturę i charakter Chrystusa, który w nim mieszka. W miejsce manifestowania natury diabła w starym życiu, w nowym manifestuje naturę Boską (2 P 1:4; J 1:12 J 8:44; 1J 3:10 Ef 2:1-3). Człowiek odrodzony upodabnia się do Chrystusa i miara tego podobieństwa jest miarą autentyczności Jego chrześcijaństwa. Skutki odrodzenia są rzeczywiste zarówno w charakterze jak i postępowaniu chrześcijanina.
- Na skutek nowego narodzenia człowiek ma przywrócony duchowy kontakt z Bogiem (1 J 1:3.6). Zaczyna funkcjonować w nowej duchowej rzeczywistości. Bóg staje się mu znów bliski. Zostaje przywrócona miedzy Bogiem a człowiekiem relacja sprzed upadku.
Duchowe narodziny są najwspanialszym cudem jaki możemy doświadczyć w życiu. Nie ma nic wspanialszego, jak mieć odnowiony kontakt z żywym Bogiem i móc żyć nowym życiem jakie On daje w Chrystusie. Nie ma nic wspanialszego niż mieć dostęp do Boga przez Jezusa Chrystusa, móc doświadczać Jego bliskości, obecności i mocy Jego zmartwychwstania. Nie ma nic wspanialszego niż poczucie, że nasze grzechy zostały przebaczone, wymazane, że ich nie ma i możemy cieszyć się zbawieniem jakie dostaliśmy z łaski w Jezusie. Czy ty tego doświadczasz w swoim życiu? Jeśli nie, nie zwlekaj, Bóg i tobie chce dąć nowe życie, byś mógł być z Nim już na wieki. Odpowiedz na Boże zaproszenie, jakie do ciebie kieruje. Odwróć się od swych grzechów, wyznaj je Bogu i uczyń Jezusa twym Panem, a nowe życie stanie się również i twoim udziałem.
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB